Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wojnatojestwielki,poważnyplusk–mówię.
–Wojnatokamień–przypominaDajta.
–Kamieńtoplusk,niemakamienia–niemaplusku,totosamo.
–Niewiem–mówiDajtazociąganiem;niebyłemdość
przekonujący,żebysięzemnązgodziła,alewiedza,żejestemosobą
zdośćautorytarnymiodruchami,niewywołujeuniejochoty
nasprzeciw.
–Rozumiem,ocochodzi…
Niemówiętegopoto,byuspokoićżonę,bo,prawdęmówiąc,
wiem,cojąmartwi.
Kiedyzadecydowałem,żenowelebędąrozdzielonemonologami
autora,topierwszafraza,któramiałaświadczyćoobecnościpisarza
twórcy,miałabrzmiećtak:
Wyłączamkomputer.
Iwnastępnejlinii:
Tęksiążkęmuszęnapisaćodręcznie.
Ztychsłówczytelnikpowiniensiędomyślić,żepowieść,którą
rozpoczynam,odwszystkiego,codotychczasnapisałem,różnisiętak
bardzo,jakprywatnylistróżnisięodurzędowego–awszystkie
prywatnelistypiszędługopisem,bowydajemisię,żeliterynapisane
odręcznieożywiajątekst,zbliżającnadawcędoadresata.Zpierwszych
słówczytelnikpowinienwywnioskować,żeautorwyróżniatępowieść,
tentematkursywą,atymsamymwykazaćzrozumieniedlatego
autorskiegozachowania…Aletojakaśniedorzeczność(żadnych
obiektywnychpodstaw),mimowszystkotojakbymżądał,żeby
czytelnikczytałtępowieść,jedyniestojąc,itoniegdzieindziej,tylko
wpobliżupomnikazwiecznymogniem.Jeszczeniezacząłempisać,
ajużzrobiłemwielkizwrotwstronępatosu.Wwieluwypadkachpatos
jesttymogniwem,którełączywojnęzliteraturą,skorozaśiwojna,
iliteraturasąniezależnejednaoddrugiejieksploatująpatos
