Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
spodnie,spojrzałnamnieniepewnieipowiedział:
–Długoniedzwoniłaś,myślałem,żejużomniezapomniałaś.
–Miałamdużopracy–odpowiedziałamwymijająco.
–Tomożepójdziemyjeszczenadrinka?Pogadać?
–Niemogę,skarbie,jutroranomamważnespotkanie,chyba
że–zawahałamsię–chybażemaszcośdlamnie–prześwietliłam
gowzrokiem.
–Nie,mała–przyciągnąłmnieizacząłmasowaćpopupie–to
nietakieproste.
–Jesteśprokuratoremgeneralnym,napewnocoświesz.
–Tymrazemtoniewyszukiwaniebrudówwkartotekach
policyjnychdlatwoichbogatychklientów.
–John,znajdźmito,czegoszukam–chwyciłamjegotwarz
wdłonieiwsunęłamjęzykwusta.Odsunęłamsięi,patrząc
muwoczy,dodałam:
–Dowiedzsię,jakVictoriamnieodnalazłaiczegochce.
