Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Pewniedlategotemattakszybkoznalazłsięwmediach–dodaje.
StudiowanieżyciorysuAdriannyKowalik,oglądanieróżnychjejzdjęć
zrobionychzażycia,wtymimponującejgaleriiprywatnychfotekigene-
ralniewszystkiego,comożnawyczytaćnajejtemat,zajmujenamkilka
godzin.KiedywreszcieTylekprzypominasobie,żewartosprawdzić,co
siędziejezJowitą,jestjużposzesnastej.Wybierajejnumeriwciskazie-
lonąsłuchawkę.Zeroreakcji.DzwoniteżprzezMessengera,znównic.
Piszejejwiadomość,żebardzosięmartwi,iprosi,bysiędoniegoode-
zwała,poczymtradycyjniewarujewgotowości,wpatrującsięwekran
smartfona,czyprzeczytała.Niestety,nietymrazem.
–Napewnomaromans–złorzeczę,bowsumiejejnielubięicze-
kam,kiedytenzwiązeksięrozsypieizostaniemysami.
Wiem,żekiedyśzaproponowałjejdziecko,aonamuodpowiedziała,że
napewnonieznim.Marzę,żegozostawi.Wreszciebędziemymielispokój.
–Lepiejmipowiedz,skądsięwzięłyteniedopałkipapierosów,panie
detektywie.Jestempewien,żewychodzącdoklubu,opróżniłempopiel-
niczkę–mówiJacek.
–MożeJowitamiałajakichśgości.Kiedytudotarłeśizobaczyłacię
pijanegowsztok,pojechaładokochanka–odpowiadam.
–Etam.Nierazmniewidziaławtakimstanie.Amożezkimśprzysze-
dłem,Jowitętowkurzyłoiposzładoktórejśzkoleżanek?Niepamiętam
ichnazwisk,niemamichnumerów.Kiedyzapraszałymniedoznajo-
mychnafejsie,olałemje.Muszętowszystkojakośodtworzyć.
–Spokojnie.Pomogęci–wykazujęsięszczerąempatią.–Prze-
analizujmywszystko,copamiętasz,odporannejkawywoknieprzez
rozmowęzJowitąnatematjejfryzjera…
–Amożeodkłótnisprzeddwóchdni?–wtrącaJacek.
No,no.Podobamisięjegotokrozumowania.
–Sądzisz,żetoukartowała?OdczytaławiadomośćnaMessengerze,
pamiętasz?–pytam.
40
