Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
C
–podkreślaEdwardThorndike(1990,s.31).Jego
ywilizacjajestproduktemuczeniasięludzi”
zdaniemuczeniesiępoleganazmianachwnaturze
izachowaniusięistotludzkich.„Ozmianachwnaturze
wnioskujemydziękizmianomwzachowaniu”(1990,
s.32).Pozytywistyczniezorientowanebadanianad
edukacjąstarałysięniejako„wydestylować”zkultury
procesuczeniasię,którymiałmiećuniwersalnycharakter
iwpodobnymwymiarzedotyczyćwszystkich.Ówproces
zwyczajowokojarzonybyłzpowołanymidotegocelu
instytucjami.Townich„zdeponowano”wiedzę,
azadaniempedagogówbyłopoznanienajlepszych
sposobówjejprzekazywania,przezcomożnabyło
kierowaćrozwojemludzii„zmieniaćświatnalepszy”.
Tymczasem–jakzauważaJeromeS.Bruner–edukacja
niejestzwykłymtechnicznymprzedsięwzięciem
polegającymnasprawnymzarządzaniuprzetwarzaniem
informacji,aninawetkwestiązastosowania„teorii
uczeniasię”wklasieszkolnej.
Tozłożonyprocesdopasowywaniakulturydopotrzebjej
członkóworazjejczłonkówirodzajówichwiedzydopotrzeb
kultury(Bruner,2006,s.69).
Rolakultury,jakoczynnikaformującegoludzkie
tożsamości,zostałazauważonajużdawno.Klasyk
pedagogikikulturyzwracauwagę,żeucząnastakże
doświadczeniażyciowe,stosunkizludźmi,zajęcia
zawodowe,pomyłki,zwycięstwa,nieszczęścia.
Takieuczeniesięmacharakterwewnętrznegorozwoju,polega
nakształceniunaszejosobowości.[...]Tenprocesuczeniasięnie
posiadawyraźnychgraniciniekończysięokreślonymi
osiągnięciami.Jegorezultatyniesązdobyczami,które
