Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rytarza–obokregałzmisterniepoukładanymisegregatora-
miiksiążkami.Oknowpomieszczeniubyłotylkojednoito
takwąskie,żemożnabyłoprzypuszczać,iżwmiejscudzi-
siejszejkancelariiprawniczejwcześniejznajdowałsięskła-
dziknamiotłyiśrodkiczystości.
Odsunęłaodsiebietęmyśl,przywołującwpamięcitablicę
reklamową.Nakażdąkieszeń,tobyłoteraznajważniejsze.Aby
dodaćsobieodwagi,jeszczerazpowiedziałandzieńdobry”
,już
dużogłośniej,poczymprzedstawiłasięzimieniainazwiska.
MecenasJakubBielikwstał,jaknadżentelmenaprzystało,
zrobiłdwakroki–gdybyzrobiłdwakolejne,znalazłbysię
zadrzwiamiwłasnegogabinetu–iwyciągnąłdłońnaprzy-
witanie.Wcześniejoczywiściezdążyłotaksowaćjąjednym
spojrzeniem,dając30,góra32lata,odrazuklasyfikującjako
kurędomowąbędącąnautrzymaniumęża.Niecierpiałta-
kichkobiet,bopoodchowaniudzieciniepotrafiływrócićna
rynekpracy,atymsamymstawałysiędarmozjadamiżerują-
cyminacałymwachlarzuzasiłkówidodatków.Zupełniejak
jegomatka.
–Słucham,wczymmogępanipomóc?–przybrałzawodo-
wąmaskęuprzejmości,wskazującnakrzesło.
–Paniemecenasie,wczorajwieczoremmojegomężaza-
trzymałapolicja–ledwiezaczęłamówić,gdyzabrakłojej
słów.–Dzisiajzsamegoranabyłamnakomendzie,alenie
pozwolonomisięznimzobaczyć.Dowiedziałamsięjedynie,
żezostałprzewiezionydoprokuraturyitamjestprzesłuchi-
wany.Niewiem,jakmogęmupomóc...
Zareagowałkolejnymwymuszonymuśmiechem.Niedość,
żewiedziała,jaknależygotytułować,tojeszczemówiłazu-
pełnieskładnieizsensem.–Byćmożenienależałojejtak
szybkoszufladkować–zreflektowałsięwmyślach,przyglą-
dającuważniej.Miałabardzokobiecąfigurę,piersianiza
duże,anizamałe,dośćzgrabnenogi.Ubranazesmakiem,
17
