Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
KiedyspojrzałnaAntoinette,dziewczynadygnęła
iopuściłagłowę.Hrabinazkoleiuśmiechnęłasięleniwie.
Niezwracałauwaginato,żejestjeszczewpeniuarze.
–Cotozamina?–zagadnęłamęża,niestarającsię
nawetukryćnutyironii.
Hrabiaopadłnastojącywrogufotel.Założyłnogę
nanogę,oparłręceopodłokietniki,poczymspojrzał
naAntoinetteizmarszczyłbrwi.
–Nieprzeszkadzajsobie–rzucił.
PaniArieteobróciłalekkogłowę,byobejrzećfryzurę,
aAntoinettewzięładorękimniejszelusterko,bypokazać
jej,jakkoronazwarkoczyprezentujesięztyłu.Gdy
upięciezostałozaakceptowane,hrabinapodniosłasię
zmiejsca,gotowa,byzałożyćwyjściowąsuknię.
–Habijevjednakwracadostolicy–odezwałsięnagle
hrabia.
–Dopierocowyjechał.
–PodobnowEmsjedenzjegokoleżkówzaśmiałsię,
żejeśliterazwyjedzie,tojużniewróci.Ponoćzima
będziewtymrokusurowa.–Mężczyznapoprawiłsię
wfotelu.–Habijevwziąłtozaostrzeżenie.
Nietrudnobyłoodgadnąć,okimrozmawiają.Antoinette
doskonaleznałatwarzgubernatoraHabijeva,
pochodzącegozpołożonegonapołudniukrólestwa
Vijandy,zwycięzcywielkiejwojnyzPółnocą,który
większośćrokuspędzałwpałacu,obserwującwszystkie
posunięciamłodegokróla.Bezniegoniemógłbyć
wydanyżadendekret.Wszystkienajważniejszedecyzje
podejmowanozajegozgodą.
NakrótkopozakończeniukonfliktuHabijevwkroczył
doGniazda,jakbybyłczłonkiemrodzinykrólewskiej.
Nadziedzińcupowitałagoparakrólewska,agwardziści
wrazzesłużbąustawilisięwszpaler,bywodpowiednim
momenciezłożyćpokłon.ZtamtegodniaAntoinette
zapamiętaładwierzeczy–zimnywiatruderzający
