Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Trochętucuchnie–zauważaSoph,płynącwstronęlinek
oddzielającychtory.
Marację.Szkolnybasenniejestszczególnieczystymmiejscem,ale
mnietonieprzeszkadza.Obecnierozkoszujęsięchwilą,odrzucając
nadalszyplanwszystkieniedogodności,któremogłybyzepsuć
minastrój.
–Naprawdęciętodziwi?–pytająMax.–Popołudniumiały
tuzajęciatebrudasyzpierwszejklasy,aniktnigdyniesprzątatej
budy.
–Tomożezgłosiszsięnaochotnika?
–Torobotadlabab.
Przekręcamsięnabrzuch,byspojrzećnaSophie.Dokładnietakjak
siętegospodziewam,jejtwarzprzybierakrwistoczerwonykolor,az
uszubuchapara.
–Alezciebieprostak,Max–mówiwkurzona,ochlapującgowodą.
–Copowiedziałemnietak?
–Kobietyniesątylkoodsprzątania!
Wmilczeniuprzyglądamsięichkolejnejkłótni.Jestemciekaw,
dokądzaprowadzinastymrazem.
–Maszrację–przytakujejejMax,alewiem,żezarazpowiecoś
jeszczegłupszego.–Fajnie,gdybypotrafiłyjeszczegotować.
–Wiesz,cobyłobyfajne,ograniczonyidioto?Gdybyfaceciprzyjęli
wkońcudowiadomości,żekobietyniesątaniąsiłąroboczą!Fajne
byłobyteż,gdybyścieczasemruszylitymimałymimóżdżkami
iprzestalidefiniowaćwszystkieosobyinnejpłciniżwaszajako
wygodneopcje,któreuratująwaszetyłki,gdywyniebędziecie
wiedzieli,jaknastawićpralkę.
Och,wow,brawo,Soph!
