Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Niebędzietakiejpotrzeby.–Damianwstałzławyiposłałjej
kąśliwyuśmiech.–Itakniejesteśwmoimtypie…–burknąłjeszcze,
kierującsiędowyjścia.
–Żeco?–zawołałazanim.
Obróciłsię,stawiająckroknapierwszymstopniuschodów,
iasekuracyjniechwyciłsiębarierki.
–Maszkijwdupieposamogardło.Wyczuwamtakienakilometr.
–Aha–odparłazkonsternacją.–Cóż,takieżycie.Narazie.
Damianbyłzaskoczony,żeniewpadławszałaniniewysiliłasię
najakąściętąripostę.Wzruszającramionami,ruszyłkuwyjściu.
Dziewczynanatomiastobróciłasiędozalanegotowarzystwa
ioparłaręcenabiodrach.
–Zbierajciesię,boranoniewstaniecieimójwujekwszystkich
waswywalinazbitypysk!Aniechciałabymtego,bowaslubię,
łachudry–dodałaześmiechem.
–Jesteśaniołem–powiedziałTadziu,podnoszączpomocąPiły
zalanegoGarba.
–Oczywiście,żejestem.
–Ajakjużzostaniesztąpaniąprokurator,tobędziemymogli
jeździćpopijaku?–zażartowałPiła,alezarazzostałzgromiony
lodowatymspojrzeniem.–Okej,tylkożartowałem.–Uniósłwolną
rękęwobronnymgeście.
–Tolek,powiedzimcoś,bowywiozęwasnadołek…
–westchnęłaMagda.
–Dobra,koniecżartów,chłopaki!Skoroświttrzebawstać!
–Niechcęnicmówić,aletozapięćgodzin.
–Wobectegoprowadź,paniprokurator.–Tolekucałował
jąwpoliczek,aonasięroześmiała.
Byłnietylkopracownikiemtartaku,aleicudownym
przewodnikiem.Magdapoznałagopodczaskursunaprzewodnika
