Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
miałypogardypełnesłowaJanaIIIWazy,rodzicakrólanaszego?
Książęumilknął,rad,żeSapieże,który,wbrewwolihetmana
Żółkiewskiego,oblężenieSmoleńskakrólowidoradzał,rogówprzytarł.
Słuchającaszlachtawołaćzaczęła:
–CopowiedziałonasstaryWaza?
–Powiedział,że„mocPolakówniedługa”...–mruknąłRadziwiłł.
Zapadłomilczenie.Przerwałjespokojnymgłosemsędziwypan
KsaweryLis:
–Nicto!Niedługa,alemocna!Innymjejnastolatstarczyłoby,
nam–nadzieńzaledwie.Nicto!Iwjedendzieńodrobićsiłamożna,
waszmościowie!
PanJurHaraburdawąsiskamipotrząsałidorzucił:
–Otco!
–Czyniemacie,panieLwie,jakichsłuchówwiernych,cokról
zamyśla?–spytałszeptemksiążęRadziwiłł,pochylającsię
kukanclerzowi.
PanSapiehazerknąłwjegostronęiokozmrużył.
–Nie!–odparłkrótko.
–Tuiowdzieprzebąkują,żekrólchcesamnastolcuMoskiewskim
zasiąść,żenieufakrólewiczowi,którywiarykatolickiejbronićcum
fervore[zzacięciem]niepotrafiadmajoremgloriam[dlawiększej
chwały]ojcówjezuitów.
–Nicniewiem!–odciąłkanclerz.
–Dziwneto!–ciągnąłksiążę,nibynieczującoziębłych
odpowiedzipanaSapiehy.–Dziwnezaiste!CzyżbykrólZygmuntnie
rozumiał,żecarmoskiewskiwinienwiaręprzyjąćgrecką,boinaczej
nicztego?Tamtawiarawsercusiedzi,niewgłowie,jakrzymski
katechizmuojcówjezuitów!
–Heretyk!–pomyślałkanclerz,leczsłowategoniewyrzekł.
Sapnąłtylkoipowtórzył:
–Nicniewiem!Janaprzeszpiegidoobozusmoleńskiegonie
jeżdżę.
–Jateżnie!–zaśmiałsięRadziwiłł.–Nieradmibyłbykról
jegomośćiksiądzPiotrSkarga,któryponodwóropuszczanazawsze.
Cha-cha!Miarkujętylkoztego,cosłyszę.
–Mojarzecz,mościksiążę,niemiarkowaćzakróla,inokanclerzyć
naLitwie!–wybuchnąłpanSapieha.
–Ba!ba!Pięknieżeśsięwyraził,waszadostojność–odparłksiążę
Januszi,skinąwszynaprzechodzącegodworzanina,podpozorem
wydaniarozkazów,oddaliłsię.
