Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pieśniChóruzwersów980‒997zaczęśćostatniegoaktu,anieliryczną
pauzęwakcjioddzielającąsegmentysztuki
40
).
I
aktrozpoczynaskargaEdypanapozornąwartośćwładzy,która
przynosiwięcejtroskniżradości.SynLajosawspominaswojewcześ-
niejszelosy:ucieczkęzKoryntu,zpałacuPolybosaiMerope,abysięnie
wypełniłaprzepowiedniadelfickiegoApollina,którywróżyłmuojco-
bójstwoizwiązekzmatką.Aletedawnedziejeprzesłaniahorrorzarazy,
któraspadłanaTebyizabijamieszkańców.Król,któregośmierćomija,
choćpodległejegowładzymiastozamieniasięwcmentarz,rozważa
opuszczenieTeb.SłyszącatoJokastapouczago,żeobowiązkiemkróla
jestwytrwaćmimoprzeciwności.Edypprzypominaswezmaganiaze
Sfingą,dowodząc,żetoniebrakodwagipodsuwamumyśloodejściu.
ChóropiewadawnąsławęTeb,miastaDionizosa,iopisujegrozęplagi,
którajeniszczy(wyraźniesłychaćtunawiązaniadoopisupomorubydła
wNorikumwtrzeciejksiędzeGeorgikWergiliuszaiwizjizarazywAte-
nachkończącejszóstąksięgęOnaturzerzeczyLukrecjusza
41
).Wakcie
II
przedobliczeEdypaprzybywaKreon,bratJokasty,wysłanyprzezkróla
dowyrocznidelfickiej,gdziemiałsiędowiedzieć,jakiesąprzyczyny
plagiisposobyjejzaradzenia.Kreonprzytaczakrętesłowawieszczki,
któreobciążająwinązagniewbogówmordercępoprzedniegowładcy
Teb–Lajosa.Edypprzeklinazbrodniarzaipytaookoliczności,wjakich
doszłodozbrodni.Kreonmówi,żebandaprzestępcówzaatakowała
królanarozdrożu.PrzybywaoślepłyTejresjas,prowadzonyprzezcórkę
Manto.Majądokonaćwróżbyzwnętrznościzwierząt(haruspicjów).
Wtymcelumordujesiębiałegobykaijałówkę.Mantodokonujeczyn-
nościwróżbiarskichiopisuje,cowidziwcielezabitychzwierząt,Tejres-
40ZapodziałemnapięćaktówopowiadasięK.Töchterle:Oedipus.W:Brill’s
CompaniontoSeneca:PhilosopherandDramatist…,s.486.
41Zob.Verg.G.3,470‒566,Lucr.6,1138‒1286.
20
