Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
MindorskidoToby.
–Niewiem,pocościeichprzyprowadzili–stwierdziła
LisPłowy.–Zadużoich.Niewykarmimywszystkich.
–Niebędziemymusieli–powiedziałManat.–Żywiąsię
liśćmi,pamiętasz?TakzaprojektowałichDerkacz.Żeby
moglisięobejśćbezrolnictwa.
–Fakt–odparłaLisPłowy.–Typracowałeśnadtym
modułem.Jabyłamodmózgów.Płatyczołowe,
modyfikacjesposobuprzetwarzaniabodźców
zmysłowych.Próbowałamcośzrobić,żebyniebylitacy
nudni,aleDerkaczniechciałżadnejagresjianinawet
dowcipów.Tochodząceziemniaki.
–Sąbardzomili–powiedziałaRen.–Przynajmniej
kobiety.
–Domyślamsię,żesamcechciałysięzwamiparzyć;
takiichurok.Tylkoniekażciemiznimirozmawiać–
powiedziałaLisPłowy.–Wracamdołóżka.Dobranoc,
bawciesiędobrzeztymiwarzywami.–Ziewnęła,
przeciągnęłasięiniespiesznieposzła.
–Coonatakazrzędliwa?–spytałManat.–Ito
odsamegorana.
–Hormony,domyślamsię–powiedziałCrozier.–
Obczailiściejejkoszulęnocną?
–Zamałananią–stwierdziłManat.
–Zauważyłeś–powiedziałCrozier.
–Możemainnepowody,żebyzrzędzić–wtrąciłaRen.–
Jakczasemkażdakobieta.
–Przepraszam.–Crozierobjąłjąramieniem.
CzterejDerkaczanieodłączylisięodgrupy
i,zrozkołysanyminiebieskimipenisami,ruszylizaLisem
Płowym.Znowugdzieśnazrywalikwiatów;zaczynali
śpiewać.
