Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
obsadzone,niedasięnicdopisać,przykromi.
–AleprzecieżidrzewomożepowitaćPaniąWiosnę.
Listkisięzielenią,drzewobudzisiędożycia
–przedstawiłaswojąwizjęAlicja.
–Awidziałapanikiedyśgadającedrzewo?–odcięłasię
nauczycielka.
–Awidziałapanigadającewiewiórki?
Zamilkły,wpatrującsięwsiebiegroźnie.
Wychowawczynipierwszapostanowiławyciszyćemocje.
–PaniAlicjo,niemacosiękłócićoszczegóły.Matylda
bierzeudziałwprzedstawieniu,jestdrzeweminiewidzę
możliwościzmiany.Umówmysię,żewprzyszłymroku
pomyślimyojakiejświększejrolidlaniej.Oileoczywiście
zdrowiejejnatopozwoli.Aterazmuszępaniąprzeprosić,
kończymisięokienko.–Nauczycielkapodniosłasięzza
stołu,wskazującbrodądrzwiiucinająctymsamym
rozmowę.
–Dobrze.–Alicjaniechętnieskinęłagłową.–Proszę
mitylkopowiedzieć,czymożemypopracowaćnad
strojem,żebybyłciekawszy?
–Niematakiejpotrzeby.Alejeślimapaniochotę,
toproszę.–Kobietawyciągnęłazzaszafyzwiniętyrulon.
–Wszystkojużjestnamalowane,alemożna
podkolorowaćjeszczefarbkamilistki.
–Dziękuję.
Wyszływtymsamymczasie.Alicjaskierowałasię
doławkiprzyoknienakorytarzu,naktórejsiedziała
Matylda.Nauczycielka,szybkosiępożegnawszy,pobiegła
schodaminagórę.
–Ico?–spytałaznadziejąwgłosieMatylda.
–Możemyprzyczepićlistki.Pozatym…możemy
wymyślićprzywitaniePaniWiosny.Powieszdwazdania
napoczątku.
–Naprawdę?
–Tak.Okazałosię,żegrasznajlepsząinajważniejszą
rolę.
–Jakto?
–Anibyskądwiadomo,żeidziewiosna?–Alicja
udawałazniecierpliwionąbanalnympytaniem.Wgłowie
