Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rokuzaczynamytenprzedmiot,ciekawe,jakabędzie
nowapani.
–BezaiPiankazpewnościązdobędąjejserce!
–zażartowałam.
–Ktobyichniepolubił.Aonesiętrochęprzyzwyczają
doszkoły–doszedłdownioskuLeon.–Ipotemjuż
częściejbędąmogłyzemnąprzychodzić.
–Jateżbymchciałzabraćzesobąswojegopsa,Aresa
–mruknąłMaciek.–Niemaciepojęcia,jakionjest
mądry!Wyszkoliłemgoostatniodoszukaniaśladów.
–O,tosięprzyda,jeślijeszczekiedyśbędziemybadali
jakąśsprawę–ucieszyłsięStaszek.
–Napewnotaksięstanie.Wokółjesttyletajemnic.
Jestemprzekonana,żecośsięniedługowydarzy–dodała
Ania.
Takrozmawiając,dotarliśmypodszkołę.Iwtedy
właśniezobaczyłam,żemieścisięonawstarym
budynku,przypominającymbardziejdworekczywillęniż
zwyczajnąpodstawówkę.Naszamapięknydach
zwysokimioknami,balkony,anawettarasnaparterze.
–Toniemożebyćtutaj–stwierdziłam,patrząc
natowszystkozezdumieniem.–Toprzecieżczyjśdom.
–Tobyłkiedyśczyjśdom–wyjaśniłaAleks.–Aleteraz
jesttunaszaszkoła.
–Dopókiniewybudująnowej–uzupełniłMaciek.–Już
jąstawiajątam,zaparkiem,aletojeszczepotrwa.
–Noibędziedoniejchodziłodużowięcejdzieciniżtutaj
–wtrąciłsięLeon.
–Jawcaleniechcęzmieniaćszkoły–szybko
powiedziałaAnia.–Tendomjesttakifajny.Całkieminny
iniecodzienny.Niktniematakiejmiejscówkijakmy.
Rzeczywiściechybatakbyło.Mniespodobałosiętutaj
odrazu.Przedwejściempracowałjakiśpan,który
staranniegrabiłliście.Kiedysiędonasodwrócił,
zobaczyłam,żejesttomłodyczłowiekowesołejtwarzy.
