Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jawezmęśmietankęibabeczki–dodałaAmy,
bohaterskowyrzekającsięulubionegosmakołyku.
Megjużprzykrywałakaszęgryczanąiukładałakromki
nadużymtalerzu.
–Wiedziałam,żetozrobicie–rzekłapaniMarch,która
wyglądałanazadowoloną.–Pójdziemywszystkie
ipomożeciemi,akiedywrócimy,zjemynaśniadanie
chlebzmlekiem,awynagrodzimytosobieprzy
obiedzie.
Wkrótcebyłygotoweipochódwyruszył.Naszczęście
byłowcześnie,szłybocznymiuliczkami,niewieluwięc
ludzijewidziałoiniktnieśmiałsięnawidokdziwnego
towarzystwa.
Przybywszynamiejsce,ujrzałynędzny,nagi,ponury,
nieopalonypokójzpotłuczonymiszybami,pościelą
wstrzępach,chorąmatką,płaczącymnoworodkiem
igromadkąbladych,głodnychdzieciskulonychpodjedną
starąkołdrąipróbującychsięogrzać.
Jakokrągłezrobiłysiędużeoczyijakuśmiechnęłysię
sinewargi,gdydziewczętaweszłydośrodka!
–Ach,
meinGott!
Przyszłydonasdobreanioły!
–powiedziałabiednakobieta,płaczączradości.
–Śmieszneanioływkapturachirękawicach–rzekła
Joiwszyscysięroześmiali.
Kilkaminutpóźniejnaprawdęzdawałosię,żewdomku
