Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
działajądobreduchy.Hanna,któraprzyniosładrewno,
rozpaliłaogieńizatkaładziurywoknachstarymi
kapeluszamiiwłasnympłaszczem.PaniMarchpodała
matceherbatęikleikipocieszyłająobietnicąpomocy,
jednocześnieubierającmaleństwotakczule,jakbytobyło
jejwłasnedziecko.Tymczasemdziewczętanakryły
dostołu,usadziłydzieciwokółogniaikarmiłyniczym
głodneptaki,śmiejącsięprzytym,rozmawiając
ipróbujączrozumiećzabawną,łamanąangielszczyznę.
„Dasisgut!”„DieEngel-kinder!”,
wołałybiedactwa,
jedzącigrzejącsinedłonieprzyciepłympłomieniu.
Dziewczętanigdywcześniejniezostałynazwane
aniołkamiiuznały,żetobardzomiłe,zwłaszczaJo,która
odurodzeniauważanabyłaza„Sancho”.Tobyłobardzo
szczęśliweśniadanie,choćsiostrynawetgonie
spróbowały.Akiedywyszły,zostawiajączasobąbłogość
iciepło,tomyślę,żewcałymmieścieniebyłoczwórki
weselszychludziniżowegłodnedziewczęta,które
oddałyswojeśniadanie,zadowalającsięchlebem
imlekiemwbożonarodzeniowyporanek.
–Tosięnazywakochaćbliźniegoswegobardziejniż
siebiesamegoitomisiępodoba–powiedziałaMeg,
kiedyrozkładałyswojeprezenty,podczasgdymama
zbierałanagórzeubraniadlabiednychHummelów.
Niebyłtobardzowystawnypokaz,alewkilkamałych
zawiniątekwłożonowielemiłości,awysokiwazonpełen
czerwonychróż,białychchryzantemipłożącychsię
winoroślistojącynaśrodkustołuprzydawał
muelegancji.
–Idzie!Zaczynaj,Beth!Otwórzdrzwi,Amy!Trzy
wiwatydlamaminki!–zawołałaJo,podskakującdookoła,
podczasgdyMegprowadziłamamęnahonorowe
miejsce.
Bethzagrałanajweselszyzeswoichmarszów,Amy
