Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
funkcjonariuszzałożyłMarciekajdanki.
—Chybaraczejcudotwórcy!Niesłyszałpan?Nicniemam.
Najmniejszegodowoduświadczącegonamojąkorzyść.Żadnego
świadka.Papierkachoćby…Nic!
***
Przygarbionapostaćznowupodążaładopolicyjnejnysy.Kolejne
trzaśnięciedrzwi,potemmetalowa,ręcznieotwieranabrama
nazasuwę,jejgłuchobrzmiącehuknięcie,dodatkowowzmocnione
obrazemsłużbywięziennejwpełnymumundurowaniuiprzepisowo
zkarabinamiprzewieszonymiprzezramię.Odgłosrytmicznych
krokówpoterakotowejposadzceikolejnewejście,zamykanejuż
nazwykłydużyklucz.Czułanaswoichplecachspojrzeniestrażniczki
ukrytewjudaszu.
Zatrzymałasięwprogumałejceli,ztrzymanąwrękachwyprawką,
przedniezbytzachęcającymdowykonaniakolejnegokrokuwidokiem
dwóchdwupiętrowychiciasnousytuowanychprycz.Ciemnośćnocy
skuteczniekryłailośćosóbzamieszkującychpomieszczenie
oograniczonejpowierzchni.Smugaświatła,któradostałasię
dowewnątrz,wwynikuotwarcia,azamomentgłośnegozatrzaśnięcia
drzwi,obudziłajednązosadzonych.Zzaciekawieniempodeszła
doprzestraszonejMarty.
—Noproszę,proszę.Jakalalunia—powiedziałazamiastpowitania
zniszczonażyciemkobietawwiekupodobnymdoMarty,ale
oaparycjiznacznieodbiegającejodstandardówobserwowanychpoza
muramizamkniętegowięzienia.Dobrzezbudowana,niskiegowzrostu
izdawnoniewidzianymiprzezfryzjeramiwłosamidoramion,
sprawiaławrażenieprzewodniczkiwtymmałymstadzie.
—Blondyneczkajaksiępatrzy!—Cmoknęłamłodszawersja
starszejkoleżankipowłączeniuświatła.Wyrwanazpierwszegosnu
jaknakomendęstanęłanabaczność.—Idotegowysoka.
—Uśmiechnęłasię.—Danuśka…—Trąciłałokciemtowarzyszkę
niedoli.—Ksywkę„Żyrafa”dostanie!Cotynato?
—Bezapelacyjnie!—podjęłaDanuta,szczerzącwbrewpozorom
wszystkieidobrzeutrzymanebiałezęby.—Bezapelacyjnie,Elwirko.
—Przytuliłanachwilękobietę,pogładziłaczulepopoliczkuiwróciła
napryczę.
—No,paniusiu,dołóżeczka!—ElwiraodwróciłasiędoMarty
plecami.—Zarazusłyszymystukanieipretensjezawłączoneświatło.
