Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
KAROLWOJTYŁA:OSOBAicZYN
29
świadectwo.KarolWojtyławswojejkoncepcjiosobyzajmuje
stanowiskopośrednie.Ujmujeonczynjakoistotowyprzejaw
osobyistarasiępoczęścizachowaćjejsubstancjalistyczne
ujęcie,podkreślającwdużowiększymstopniumomentspraw-
stwa,czyliuwzględniającsprawcęczynu,którywczyniejest
zawszeobecny.
PiszeWojtyła:
DoceniająccałąsubtelnośćSchelerowskiejanalizy,
trudnooprzećsięprzeświadczeniu,żewanalizietej
zostajewjakiśsposóbrozluźniona,amożenawet
zagubionawięźpodmiotu,czyliwłasnegonja”danego
wprzeżyciujakosprawca,ztymiwłaśniewartościami,
którychjestonsprawcą,anietylkopodmiotem.Wślad
zatymzdajesięginąćistotnydladoświadczeniamoral-
nościmomentpewnegonutożsamianiasię”podmiotu
zdobremczyzłemprzezeńpopełnionym.Awłaśnie
ówmomentstanowiotym,żesątowartościnawskroś
osobowe6.
ToważnerozróżnienieautorOsobyiczynutłumaczydwo-
marodzajamitranscendencjicharakteryzującejaktintencjo-
nalny.Wpierwszymwypadkumamydoczynieniaztrans-
cendencjąpoziomą,polegającąnawychodzeniupodmiotu
kuprzedmiotom;wdrugimzaśztranscendencjąpionową,
wypływającąznadrzędnościpodmiotu.nNadrzędnośćta
6
K.Wojtyła,Osobaiczynorazinnestudiaantropologiczne,wyd.3,Lublin
2000,s.98,przypis22.PoczymCzytelnikposzukującydalszegowyjaś-
nieniaodesłanyzostajedotekstuK.Wojtyły,TeIntentionalActandthe
HumanAct,TatisActandExperience,nAnalectaHusserliana”1976,
vol.5,TeCrisisofCulture,s.269-280.
