Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
34
ROZDZiAŁii
Scheler,wychodzącodaktualistycznegoirelacyjnegoujęcia
osoby,definiujejąpoczęściwduchulevinasowskim-jako
odpowiedzialnośćzadrugiego,równoważnąodpowiedzial-
nościzasiebiesamego.Niematupriorytetupierwszejosoby,
cobędziewidocznewujęciuwspólnoty,którawydajesięmieć
dlaautoraOsobyiczynubardziejakcydentalnycharakter15.
2.Brakmetafizycznegoosadzenia
Kolejnyzarzutkierowanyjestpodadresemfenomenologii,
adotyczyonbrakunależytejmetafizyki,niezbędnejzdaniem
przyszłegopapieżadozrozumieniaegzystencjalnejwię-
zispajającejczyn,osobęorazmoralność:nWtymmiejscu
fenomenologiazdajesięnajśmielejwkraczaćdometafizyki,
arównocześnienajbardziejjejpotrzebuje,samebowiemfeno-
menydostatecznierzeczunaoczniają,leczdostateczniesięnie
tłumaczą”16.TakąmetafizykęstanowiładlamłodegoKarola
Wojtyłysubstancjalistycznametafizykatomizmu.
Nazarzuttenpoczęściodpowiedzieliśmy,sugerując,że
autorOsobyiczynuposługujesięidealistycznymujęciem
fenomenologiispodznakupóźnegoHusserla,niedostrze-
gającprzytymaksjologicznejontologii,którąSchelerstara
siębudować,ukazująctrzywymiarybytu:jakoistoty,jako
istnieniaorazjakowartości.
3.Emocjonalizm
Wojtyłapodkreślarangęemocjonalnościipodejmujeswo-
istąjejobronęprzedzarzutemdezintegracjiosobowej,zesta-
15
Tamże,s.317.Zob.natentematM.Gogacz,Wokółproblemuosoby,
Warszawa1974,s.123in.
16
K.Wojtyła,Osobaiczynorazinnestudiaantropologiczne,wyd.3,dz.cyt.,
s.119.
