Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.4.Siłyprzekrojowewpłaskichukładachprętowychstatyczniewyznaczalnych
31
WewnętrznesiłyprzekrojowedziałającenaIIczęśćprętasąrównoważnesiłomzewnętrz-
nymprzyłożonymdoIczęścipręta.
Ztwierdzeńtychwynika,żewewnętrznesiłyprzekrojowedziałającenaIczęśćpręta
powiększoneowewnętrznesiłyprzekrojowedziałającenaczęśćIItworzązerowyukładsił
[
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
ł
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
l
Nl
Ql
Ml
#–
#–
#–
K=1
K=1
K=1
N
Q
#–
#–
M
#–
p
K
p
K
p
K
.
(1.43)
Praktycznewnioski,jakiewynikajązanalizypowyższychtwierdzeń,to:
a)
dowyznaczeniawewnętrznychsiłprzekrojowychwpunkcie
K
działającychna
Iczęśćprętawystarczywtympunkciezredukowaćukładsiłzewnętrznychprzyłożonych
doIIczęścipręta;
b)
dowyznaczeniawewnętrznychsiłprzekrojowychwpunkcie
K
działającychnaII
częśćprętawystarczywtympunkciezredukowaćsiłyzewnętrzneprzyłożonedoIczęści
pręta.
1.4.1.TwierdzenieSzwedlera–Żurawskiego
TwierdzenieSzwedlera-Żurawskiegopodajezależnościróżniczkowemiędzyobciążeniem
prętaasiłamiprzekrojowymi.
Przeanalizujmyrównowagęczęścimyślowowyciętegoelementupręta(rys.1.56).
N
M(s)
Q
N(s)
0
Q(s)
s
ρ0
Qsds
(
α
q(α)
+
ds
dα
)
=
Qs
()+
∂
∂
Q
s
ds
Nsds
Msds
(
(
+
+
)
=
)
Ns
=
Ms
()+
()+
∂
∂
N
s
∂
∂
ds
M
s
ds
Rys.1.56.Myślowowyciętaczęśćłukuwrazzsiłamidziałającyminatenelement
Równaniarównowagisiłto:
Σs=0
1N+(N+
∂N
∂s
ds)cosdu1(Q+
∂Q
∂s
ds)sindu=0;
