Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Podskoczyłamnakanapie,niebaczącnabólgłowyizłe
samopoczucie.Ostrożnieotworzyłamoczyinapotkałamdrwiące
spojrzeniepradziadunia.Założyłręcenapiersiachiuśmiechałsię
złośliwie.Zezłościłmnie.Myślałbykto,staropolskiabstynent!Pewnie
niejednąpiwniczkęopróżnił,zsarmackąfantazjąrozbijająckielich
oczerep,skorowie,cojestdobrenakaca!
—Zażywotamegonieuchodziło,byniewiastyraczyłysię
trunkamiprzynależnymimężom!—Zmarszczyłkrzaczastebrwi,aż
połączyłysięwgrubąkrechęnaczole.—Płochebyłyipokorne,
posłusznemężomswymiojcom.
—Aletobyłodawnotemu—burknęłamoburzona.—Terazsą
inneczasy.
—Anoinne,inne—westchnął,kiwającgłowąznostalgią.—Toć
wiszętujużktóryśdziesiąteklat,tomsięinapatrzyłnaniejedno.Aty,
dziewczyno,jesteśnieodrodnąpotomkiniąrodumojego.Świętej
pamięciKonstancja,wnuczkamoja,atwojapraprababka,pierwsza
właścicielkadworutego,teżmiałaniejednonasumieniu.Familiacała
sięodniejodwróciła,kiedywiejskiepachołkizaczęłyszeptać,że
zdiabłemsamymweszławukładizpłomieniprzyszłośćprzepowiada.
Przegnalijązzaściankaprecz,wstydwszystkimprzynosiła.Ksiądz
przekląłjąwimięBoże,ażwnocyzdomurodzinnegopokryjomu
ujechała,uwożącportretmójiczęśćklejnotówrodowych.Tutaj
osiadłaidalejprocederswójuprawiając,prowadziłasięnieprzystojnie.
Tfu!
Gapiłamsięnapradziaduniazrozdziawionymiustami.Samanie
wierzyłamwto,cosiędziało.Gadałamzobrazem!Chybajestem
nienormalna!
Zwilżyłamjęzykiemspierzchnięteustaiprzełknęłamślinę.
Dziadunioposkrobałsiępopodgolonymłbieiznowuprzemówił:
—Amążgdzietwój,dziewczyno?Czeladźgdzie?Samatużyjesz
jakwnuczkamojaijejpotomkinie?
