Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jakbybiegwypadkówprzeniósłjegociało,aumysł
zostawiłwzupełnieinnymmiejscu,iterazpotrzebowały
oneczasu,bysiępołączyć.
Pokójbyłsporyiniecozagracony,wyglądałjak
sypialniezdawnychczasów.Airenstałzwróconyplecami
dowielkiejgarderoby.Mnóstwoubrańwalałosię
popodłodze,apodoknemstałobiurko.Widzącnanim
starykomputer,chłopakodrazuzrozumiał,żetrafił
doprzeszłości.Takiesprzętywjegoczasachspotykałosię
tylkowmuzeach.
Spojrzałnałóżko.Nabrałpewności,żetrafiłtakże
dowłaściwejosoby.Kilkacentymetrównadróżową
pościeląunosiłasięblondwłosadziewczyna.Nogimiała
skrzyżowane,aoczyzamknięte.Ćwiczyłaczary.Airen
zrobiłkrokwjejkierunku.Najwyraźniejwyczułajego
obecność,bootworzyłaoczy.
Ispadła.
Gwardziściwciążstali.Naichtwarzachodmalowałosię
jeszczewiększezdumienie.Patrzyliposobie–każdy
widziałtosamo,więcniebyłomowyopomyłce.
Wreszciedowódcagrupyostrożniezbliżyłsiędolustra
iszybkimruchemprzeciąłpowietrzetużprzedtaflą.
–Przecieżtubył–szepnął,nacoresztapokiwała
głowami.Nietrzebabyłonikogoprzekonywać,
żechłopak,żywyiprawdziwy,jeszczeprzedmomentem
przeglądałsięwzwierciadle,trzymającwykradziony
przedmiot.Podobniejaknietrzebabyłonikogo
przekonywać,żedzieciaknaichoczachzostałwciągnięty
dolustra.
