Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Penelopaniemusiwymawiaćjegonazwiska,żebyusłyszałecho
słów,którebiegłyzanimprzezcałeżycie.UpartyjakEverly,dzielny
jakEverly,skazanynazgubęjakEverly.AlezawszeEverly.Gdyby
tylkomógłwyrwaćzsiebietegoEverly’ego,czułego,nieuchwytnego
imarzycielskiego.Gdybytylkomógłpozbyćsiętejczęścisamego
siebienadobre–cooznaczasiebiecałego.
Zrobiłbytobezwahania,jeślibyuznał,żetoichuratuje.
–No,dobrze–rzucaAmbrose.–Aletonieoznacza…
–Awięcjesteśmoimdłużnikiem,podobniejaktwojasiostrzenica.
Mogłabympoprostuzabraćdziewczynkęteraz,jeśliwolisz
–kontynuujePenelopa.–Violetjestrówniedobrajakjejmatka,
zapewniamcię.
Sercemusięściskanatęmyśl.
–MożemyznaleźćMariannę–mówiszybko.–Gabrielwłaśniejej
szuka,teraz,kiedyrozmawiamy.
Poprostukupujęsobieczas,myśliAmbrose.Tyle,naile
miwystarczyśmiałości.JeślinarażamwtensposóbMariannę,jeśli
zakilkamiesięcyznajdziemysięnarozdrożuitrzebabędziepołożyć
naszalimatkęicórkę,iniebędzieinnegowyjścia…
Ambroseniemanaturyhazardzisty,ajednakpostawiłbyostatnią
monetęnato,żesiostrabędziesprytniejszaniżichnieporadne
machinacje.Wybaczmi,myślidesperacko.
–Maszdoniegoogromnezaufanie.Jesteśpewien,żeGabrieljejnie
ukrywa?–pytacichoPenelopa.
–Tak–odpowiadaAmbrose.Poczymdodaje:–Myniewiemy
nawet,dlaczegoMariannaodeszła.
Co,oczywiście,jestkłamstwem.Alećwiczyłtoprzedlustrem,
powtarzałtesłowatakdługo,ażstałysiępozbawionymiznaczenia
sylabami.Ażzmieniłysięwswegorodzajuprawdę.
–Violettojeszczedziecko–kontynuujekłamstwa.–Niemadla
