Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
STAĆ,BOSTRZELAM!
FELICJA
Felicjasiedziałanakamiennymschodku.Wyciągnęładłońidotknęła
mokrejjeszczetrawy.Słońcedopieroleniwiewyłaniałosięzza
horyzontu,aleonaniemogłaspać.Wyszła,niechcącobudzić
Andrzeja.Poprzedniejnocydopóźnarozmawiali,snującidylliczne
planyiwizjewspólnejprzyszłości.
Dlategoteraz,zkubkiemparującejkawyikocemnaplecach,Felicja
witałanowydzieńprzeddomem.Rozejrzałasiępoogrodzie.Niebyło
wnimkwiatów,jedyniedrzewaowocoweizieleńtraw.Obokpłotu,
polewejstronie,wisiałhamak.Tymrazemjednakrelaksowałsię
nanimnieżadenczłowiek,amaływróbelek.Ćwierkałsobieradośnie,
ażsięuśmiechnęła.
„Czytojestmójdom?”–zapytałasamąsiebie,upijającłykczarnej
jaksmołakawy.Otulałającisza,jejoczykoiłbłękitnieba,astopy
łaskotałydrobnełodyżkitraw.ZaplecamipoczułaobecnośćAndrzeja.
Usiadłnaschodkuwyżej,tużzanią,imocnojąobjął.Felicjapoczuła
siłęjegoramionisłonyzapachskóry.Zalałająfalaciepłaidreszcz
przyjemnegopodniecenia.
–Czekałamnaciebiecałedorosłeżycie–powiedziała,odstawiając
kubeknabokicałującdłońukochanego.–Czylitoprawda,żejeśli
czegośnaprawdęmocnopragniemy,tomusisięspełnić.
–Amożepoprostumiałosięspełnić?Możespełniłobysięibez
naszegopragnienia?
–Wtedyniedałobynamtoszczęścia,dostalibyśmycoś,czegonie
chcieliśmy.
–Czasamidostajemyodlosupiękneprezenty,choćwcaleichnie
oczekujemy.Ajednaksięprzytrafiają.Isąwspaniałe!
–Chceszmipowiedzieć,żemnieniechciałeśprzeztewszystkie
lata?Żeomnieniemyślałeś?Żeprzestałeśmniekochać?
