Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Małżeństwotwojejsiostry?
–Nie,twojedziurawemajtki.Przycałejreszcieżaden
gośćniezwróciłbynanieuwagi.
–Jakiejreszcie?
–Jużtywiesz,dziewczynko,jakiej–zamszowenuty
wróciły.
Odetchnęłamgłośno.Cholera.Jakbyonniebyłbratem
Gośki…Niepieprzysięzbratemprzyjaciółki.Nawetjeśli
bujasięwnimodlat.Facetówmogłamznaleźćodchuja,
aprzyjaciółkęmiałamtylkojedną.
–Jesteśtam?–zapytałpochwili.
–Ta,jestem–przyznałamtrochęponuro.–Iteż
zauważyłam,żezGośkąjestkiepsko.Widzimysięprawie
codziennie.Zedwarazyuniejnocowałamwubiegłym
tygodniu.Madoła.Wreszciejejprzejdzie.Wiem
zdoświadczenia.
Wiedziałam.Coprawdajaniezastałammęża
dymającegodwudziestolatkęwnaszymłóżkuwdniu
moichurodzin,anaszemałżeństworozpadłosię
poledwiepięciulatach,aletoitakniebyłakaszka
zmleczkiem.Adamznałmojąhistorię,więczamilkł
namoment.
–Sorry–powiedziałwreszcie–niepowinienem.
Dziewczynaodwłosowo-kiblowejkatastrofylubiłachyba
balansowaćnakrawędzi,bozmierzaławmoimkierunku
zszerokimuśmiechemnabuźce.Niechtoszlag!
–Spoko.Cobyło,tobyło.–Wyszłamnazaplecze,
doniewielkiegoschowka,wktórymtrzymałyśmyzAgą
różności,iusiadłamnamałymtaborecie.Nawszelki
wypadekzłapałamzaklamkę,żebygówniaraniewbiła
dośrodka.–Jużdawnoodżałowałamtegobuca.Taktylko
przypomniałam,żewiem,jakboli,iżeminie.
–Może–wjegogłosiebrzmiałoniedowierzanie–ale
