Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
konstruowałopodmiotzdystansowanywobecświata,
poszukującyrozwiązańinstrumentalnychiprzekonany
oprzezroczystościjęzykasłużącegopoznaniu.
Wyrastającyztegobuntuniemieckiidealizmuznał,
żetożsamośćjednostkiczyzbiorowościzasadzasię
naimmanentnejwewnętrznejdyspozycji,istocie
warunkującejwszystkiesposobyekspresji,wypowiedzi
izachowania,zapomocąktórychtożsamośćtasię
przejawiaczyujawnianazewnątrz.Nowoczesnakultura
autentycznościcierpijednakzdaniemTaylora
narozmycieindywidualistycznegoideału
wpowierzchownymrelatywizmieczywręczjego
wynaturzeniewpostaciideologiiakceptacjiwszelkich
formekspresji(Taylor2002).
JednakjeszczeprzedTaylorowskąafirmacją
paradygmatekspresywistycznyzostałzakwestionowany
przezautorów,którychzdaniempodmiotnieopieraswej
tożsamościnawewnętrznejesencji,leczprzeciwnie,
naobcości(PaulRicoeur[1913–2005],GiorgioAgamben)
lubbraku(JacquesLacan[1901–1981]).Takżedla
tożsamościrozumianejjakoproceszachodzącywjęzyku
międzypodmiotemmówiącym,podmiotemwypowiedzi
apodmiotemwypowiadanym(JuliaKristeva)
autentycznośćtracisensjakoutopijnyideał
podmiotowości.
Przedmiot,któryzgodnieznowoczesnąontologiąnie
mainnejistotypozamaterialną(wyjątekstanowi
Benjaminowska→aura)jestautentyczny,jeślinieudaje
innejsubstancji.Jegoautentycznośćtoteżpochodna
związkuzpodmiotem,którypotrafiprzekształcićmaterię
wekspresjęswojejwewnętrznejistoty:przedmiotjest
autentyczny,jeślinieudaje,żejestdziełemkogośinnego
niżjegorzeczywistytwórcalubtwórcy,czylinieodsyła
donieprawdziwejdyspozycjiwewnętrznej.Autentyczność
przedmiotudotyczytutajmaterialnego→śladuekspresji,
zaświadczającegootwórcyi→czasie,wktórympowstał.
Natakimrozumieniuautentycznościopierasiępojęcie
oryginału,októrymWalterBenjamin(1892–1940)pisał,
że„więźoryginałuzmiejscemiczasemjegoistnienia
