Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wktórymretrospektywneopowiadaniehistorii
indywidualnegożyciawporządkuchronologicznym
iteleologicznymorazwkontekściewydarzeń
historycznychsłużyprzedewszystkimspójnemu
przedstawieniurozwojuosobowościiwyrażeniu
indywidualnościautoraorazjegosposobuwidzenia
świata.JużsamtytułautobiografiiGoethegowskazuje
jednaknato,żeprawdaautobiografiiniewyrażasię
jedyniewfaktograficznejdokładności,leczuzyskujeswoją
symbolicznągłębięwliterackimopracowaniu.
WXXw.tekstyautobiograficznekwestionująwładzę
piszącegopodmiotunadjegobiografiąimożliwościjej
reprezentacji,podważającsamąkoncepcjęsuwerennego
Ja(m.in.dziękirozpoznaniompsychoanalizy)ikoncepcję
językajakotransparentnegomediumoraz
problematyzującuwarunkowaniaautobiograficznej
pamięci.
Literackitekstautobiograficznytotylkoszczególny
przypadekautobiograficznegopisaniaikomunikowania.
Wperspektywieantropologiikulturyisocjologiipisanie
jestcoprawdanajczęstszą,aleniejedynątechniką
autobiograficzną.BerndSchefferwskazujezpozycji
radykalnegokonstruktywizmunafakt,że„pracanad
«powieścią»(lubnad«powieściami»)swojegożycia”
dotyczywpierwszymrzędziecodziennych,
nieartystycznychkonstrukcjiwłasnejhistorii:„Ludzie
niejako«opowiadają»sobieswojedoświadczenia,
iwłaśnietojestichdoświadczeniem”(Scheffer1992:24).
Wcodziennychpraktykachautobiograficznychtworzymy
własnąbiografię.Dopodobnychwnioskówdochodzą
socjologowie:CorneliaBohniAloisHahnłącząpisanie
autobiograficznezproblemem(samo)wytwarzania
indywidualnejtożsamościwnowoczesnym,funkcjonalnie
zróżnicowanymspołeczeństwie.Autobiograficznepisanie
stanowirodzaj„generatorabiografii”,tzn.jednąztakich
kulturowychinstytucji,któreumożliwiająjednostce
tematyzowanieswojegożycia,badanieikontrolowanie
samegosiebieisłużąwtensposóbwytwarzaniuspójności
iciągłościbiograficznejtożsamości.Generatorybiografii
