Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
otwarteproblematyzowanieniejasnejgranicymiędzy
pamięciąaimaginacją,faktemajegoprzedstawieniem
stałosięważnymwyznacznikiemponowoczesnego
autobiografizmu.Szczególnietekstyautobiograficzne
powstałewkontekściekatastrofXXw.ukazują–mimo
częstejfragmentaryczności,labilnościiniespójności
opowiadania–nośnośćautobiograficznegopisaniajako
medium→pamięcihistorycznej.Zachwianejpoetyki
autobiograficznegotekstuniemożnadziśinterpretować
wyłączniejakopopisupostmodernistycznejgryprawdy
izmyślenia,ponieważjestonanierzadkoliteracką
transpozycjąproblematykipamięcitraumatycznej(→
trauma),dezintegrującegoosobowośćdoświadczenia
granicznegoczyniepewności→post-pamięciiwtórnego
→świadectwa.Naprzykładwautobiograficznejpowieści
HannyKrall
Sublokatorka
[1985]dezintegracja
ischizoidalnerozszczepienie→narracjiautobiograficznej
nietylesłużydemonstracjiponowoczesnejfilozoficzno-
estetycznejświadomości,ilewskazujenaniemożność
artykulacjipolsko-żydowskiejtożsamościwramach
hegemonialnego→dyskursutożsamościowego,jak
równieżnaproblemintegracjiżydowskiegodoświadczenia
wramykulturowoakceptowanychpolskichnarracji
biograficznych.
Trwającaodlat80.XXw.koniunkturaliteratury
wspomnieniowej,związanazprzemianamikultury
pamięci,ukazujetakżeznaczenieautobiografiijako
świadectwa.PrzypadekBinjaminaWilkomirskiego(czyli
opublikowanyprzezBrunaDössekkerapodtym
nazwiskiemw1995r.tekst
Bruchstücke.Auseiner
Kindheit1939–1949
,którydopierotrzylatapóźniej
zidentyfikowanojakofałszerstwo,tzn.zmyśloną
autobiografięocaleńcaZagłady)wskazujezjednejstrony
nakruchośćautobiograficznejretoryki.Zdrugiejstrony
skandal,jakiwywołałotoliterackie„zawłaszczenie”,
dowodzikulturowejważnościautobiograficznegopaktu
jakonadalaktualnejkonwencjipisaniaiczytania
–przynajmniejnaobszarachistotnychdla→pamięci
zbiorowej.
