Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mogąmiećdobryhumor.
–Pieprzonyszefobotniechcemniewypuścićzroboty.
Potrzebujętwojejpomocy.
–Szefobot?
–Szefirobotwjednym.Człowiek-maszynabezserca!
–Maryś,cosięstało?
–Znalazłampięknyfoteldorenowacji.Zadarmo,
doodbiorunajuż.Aten...Ten...–Głoswięźnie
miwgardleodemocji.–Tenegoista,nadętybufon,
narcyzzafajdanyniepozwalamiwyjśćzbiura.Błagam
cię,Tosia,powiedz,żedaszradępodjechaćteraz
naPiłsudskiegoiodebraćtenfotel.
–Niemasprawy.Właśnieskończyłampracę
iwychodzęzeszkoły.Jakidokładnieadres?
OBoże,tożtowspaniale!
Podajęprzyjaciółcenumerulicyimieszkania.Jestem
wniebowzięta...Mamochotępiszczećiskakaćzradości.
Inagleprzypominamsobie,żeodbiórjestnaczwartym
piętrze.Mójoptymizmgaśniejakzdmuchniętazapałka.
Kuźwa,przecieżTośkajestwciąży!Powinnamsię
wreszciezaktualizować,alejakośmiztymniepodrodze.
MimoupływulatTosianadalpozostajewmojej
świadomościzwariowanąnastolatkązczerwonymi
włosamiikolczykiemwnosie.TymczasemAntonia
Tkaczykodczterechlatjestpaniąpsychologwjednym
zlepszychogólniakówwmieście,mamężadewelopera,
mieszkawpięknymdomupodmiastemispodziewasię
dziecka.
–Tosia,zapomnij.Uszakatrzebaznieśćsamemu
zczwartegopiętra.ZadzwoniędoNiny–dodaję
zrezygnowanymgłosem.
–ANinaniewyjechaładoBarcelonynajakieś
sympozjumdlaanestezjologów?
