Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Mogęwejść?–spytałamironicznie,bonieodsuwalisię
oddrzwi.
–Tenpokójtomójspecjalnyprezentdlaciebie,Noah–oczy
matkibłyszczaływyczekująco.
Spojrzałamnaniąnieufnie,akiedysięodsunęła,otworzyłam
ostrożniedrzwi,niepewna,comogęznaleźćzanimi.
Najpierwdomoichzmysłówdotarłrozkosznyzapachrumianku
imorza.Spojrzałamnaścianęnaprzeciwkowejścia,którabyła
całkowicieprzeszklona.Widokbyłtakoszałamiający,żenapoczątku
mniezamurowało.Zmiejsca,wktórymstałam,widaćbyłoocean
wcałejokazałości.Dommusiałstaćnasamymklifie,bowidziałam
tylkowodęispektakularnyzachódsłońca,którewłaśniekryłosię
woceanie.Cośniesamowitego.
–Omatko!–jakwidać,ostatniobyłtomójulubionyzwrot.
Wędrowałamwzrokiempopokoju.Byłogromny.Polewejstronie
stałołóżkozbaldachimemimnóstwembiałychpoduszek,które
kontrastowałyześcianamipomalowanyminaprzyjemny,
jasnoniebieskikolor.Meble–wśródktórychwyróżniałysięwielkie
biurkoistojącynanimolbrzymiiMac,eleganckakanapa,toaletka
zlustremorazwielkiregał,naktórymstaływszystkiemojeksiążki
–byłybiałeiniebieskie.Tebarwywpołączeniuzoszałamiającym
widokiemzaoknemtobyłonajpiękniejsze,cowidziałamwżyciu.
Poczułamsięprzytłoczona.Towszystkodlamnie?
–Podobacisię?–spytałamatkazzamoichpleców.
–Toniesamowite…Dziękuję–powiedziałam,czując
wdzięczność,alerównocześniezmieszanie.Niechciałamdaćsiękupić
zapomocąrzeczy,niepotrzebowałamich.
–Pracowałamzdekoratorkąwnętrzprzezprawiedwatygodnie.
Chciałam,żebyśmiaławszystko,oczymkiedykolwiekmarzyłaś,aja
niemogłamcitegodać–powiedziałarozemocjonowana.Patrzyłam
naniąprzezchwilęiwiedziałam,żeniewolnominarzekać.Taki
pokójbyłmarzeniemkażdejnastolatki,aleteżkażdejmatki.
Podeszłamdoniejiprzytuliłamsię.Odtrzechmiesięcynie
miałamzmatkążadnegokontaktufizycznego,awiedziałam,żetodla
niejważne.
–Dziękuję–wyszeptałamidoucha,takżetylkojamogłam
usłyszeć.–Obiecujęci,żezrobięwszystko,żebyśmyobiebyły
szczęśliwe.
–Damsobieradę,mamo–powiedziałamzeświadomością,żeto,
comiobiecuje,niezależyodniej.
