HEZYCHAZM
Hezychazmpochodziodgreckiegosłowa
hesychia
(ησυχία),któreoznaczaciszę,wyciszenie,które
maosiągnąćpoprzezmodlitwęhezychasta.Jestono
użytedookreśleniapraktykimodlitewnejKościoła
wschodniego,którarozwijałasięodIVwiekuwraz
zpojawieniemsięfenomenumonastycyzmu
chrześcijańskiego.Udającysięnapustynięmnisizaczęli
praktykowaćmodlitwę,odmawianąwokreślonysposób.
Swojepouczeniaduchoweorazuwagidotyczącetechniki
modlitewnejzaczęlispisywaćiprzekazywalinastępnym
pokoleniommnichów.Takodczasówśw.Makarego
Wielkiegozaczęłarozwijaćsiętradycjahezychastyczna,
którejgłównymcelembyłoprzemienieniemodlącegosię
człowieka,ukierunkowaniewszystkichjegodziałań
iaktywnościkuBogu,nauczeniegotrwaniawduchowym
skupieniuimodlitwieorazoczekiwanianaBożedziałanie.
Wwynikurozwojutejpraktykimodlitewnejpowstała
technikapsychosomatycznejmodlitwy,będącapraktyką
antropologicznąreorganizującąsposóbbyciaczłowieka,
któraprzeznaczonajestdlakażdegochrześcijanina.
Współczesnybadacztejtradycjiduchowejpisze
następująco:“Hezychazmniejestzwykłąmedytacją,jest
bowiemczymśsubtelniejszymiradykalniejszym.Polega
nanieustannejpracy–autotransformacji.Niejest
towyłączniespirytualistycznamistyka,którejcelemjest
ekstaza,obłędczyoderwanieodciała,niematakże
charakteruspekulatywnegoaniwizjonerskiego.Nie
możnagorównieżnazwaćpsychotechniką,
ukierunkowanąnawytworzenienowychformy
świadomości.Jesttoholistycznaiosobowamistyka
relacji,aktualnegoprzekraczaniaśmiertelnejnatury
człowiekawenergicznymzjednoczeniuzChrystusem”12.
Hezychazmjakopraktykamodlitewnarozwijałsię
stopniowo.Whistoriimożemywyodrębnićkilkaetapów
rozwojutejtradycjiduchowej,zktórychkażdywniósłcoś
nowegodotradycjimodlitewnejKościoławschodniego.