Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Widzisz!Niepotrzebniesięzamartwiałaś.Będzieszmiała
zacożyć.Skończyłysiętwojesmutki,czaspomyślećosobie,
ozdrowiu–ucieszyłasięprzyjaciółkaCecylii.
–Niewiemjednak,czytokoniecproblemów–westchnęłaTurawska
zesmutkiem.–ByłprzyczytaniuasesorzPińskaodkuzynkiIreny
iprzekazał,żeskoropodziałtakiniesprawiedliwy,boimwujzapisał
jenokilkarodzinnychpamiątek,tokontaktunijakiegozemnąnie
żądają.Zygmuntteżwyszedłniezwyklezły.
–TendworcowyzTerespola?Tożtożadnatwojarodzina!Czego
onsięspodziewałpochrzestnymojcuzdrugiejpary?–bulwersowała
sięLeosia.–Nawetonichnierozmyślaj.CzykiedywaswBiałejbez
potrzebyodwiedzili,wczympomogli?Totybyłaśjedynąostoją
iradościąLewickichnastarośćinaczaschoroby.Zasłużeniewszystko
tobieprzypadło.
–Aleludziebędągadać,żenieudacznicawszystkozagarnęła,
żeotumaniła,bynaniąprzepisać.–Cecyliasięzdenerwowałaiprawie
płakała.
–Niepłacz.Niechgadają!Cobysięniestało,ludzieitakbędą
gadać.Takaichnatura.Isamasiebienieponiżaj,tylkoweźsię
wgarść.Dostałaśnoweżycie,nowypoczątek.Bądźsobiepanią
naprzekórinnym–dawaładobreradyprzyjaciółka.
–No,tąprzemowątomniezupełniehumorpoprawiłaś.–Cecylia
uśmiechnęłasięprzezłzy.–MówiszcałkiemjakhrabinaAntonia.Ona
zawszewierzy,kiedyinniwątpią.Takżewemnie.
–Nasłużbieuniejjestemimądrościsięuczę,aobiepanie
Bolinowskiezrozsądkuirozumusłyną.Młodapanizpanem
izpaniczemAndrzejkiemnadniachsąspodziewaniwmodrzewiowym
dworku,topewnocięodwiedzą.Taki2ogarnijsięiprzestańjuż
rozpaczać.
2Określeniegwarowemającenaceluspowodowaniereakcjiosoby,doktórejsię
zwracamy,iwykonanieprzezniąokreślonegozadania.
–Maszrację,Leosiu.Nictaknaduchuniepodnosijakdobresłowo.
Dziękuję.
Kobietyskończyłyposiłekiucałowałysięnapożegnanie,wychodząc
zkuchninaganek.
PoodejściuLeosiTurawskastałajeszczechwilęnaschodachprzed
domem.Jużściemniało.Śniegskrzyłsięwpoświacieksiężycaiłunie
bijącejzdworcowejpoczekalni.OdstronyChotyłowarozchodziłsię
gwizdlokomotywy.Zaraznaperonwtoczysiępociągzpodróżnymi
zewschodu–pomyślałaCecylia,zapalającświecę.Poszłanapiętro
