Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wynająćmieszkaniewLondynie.–Szlochścisnął
migardło.Czułamsię,jakbyktośzałożyłmipętonaszyję
izaciskałjezcorazwiększąmocą.
–Skarbie,alejaktytosobiewyobrażasz?Niejesteś
wstaniesamaosiebiezadbać,niemożesznawetdojść
dołazienkibezpomocy.
–Tomnietuzostawcienatakdługo,jaktobędzie
konieczne–warknęłam.–Cozaróżnica,gdziebędę
leżałaprzykutadołóżka?
–Brooklyn,kochanie–zaczęłazdesperacjąwgłosie.
–Rozumiem,żejestciciężko,ale…
–Sękwtym,żenicnierozumiesz,mamo!
–krzyknęłam,pierwszyrazoddnia,wktórym
wybudziłamsięześpiączki.–Mojeżyciesięskończyło.
Jasięskończyłam,rozumiesz?Wszystkiemojeplanysię
skończyły!Jużnigdyniebędzietak,jakbyło.Nigdy…
–Rozpłakałamsię,niepotrafiącpowstrzymaćfalzłości
ibezradności,którezalewałymniejednapodrugiej
zmocąpotężnegosztormu.–Tojapowinnamzginąć,nie
Daniel.Onmiałbysiłęwalczyć,jajejniemam,mamo.
–BrooklynEleonorElliot,jakotwojamatka
przypominamci,żezaledwiesześćtygodnitemumiałaś
krwiakawewnątrzczaszkowego,krwawieniedojamy
brzusznej,odmępłucnąorazwieloodłamowezłamanie
kościudowejijejszyjki!!!–wrzeszczała,niewiem
dlaczegorękąwskazującdrzwi.–Lekarzetejkliniki
walczylioto,byśżyła!Jaitwójojciecgodzinami
siedzieliśmynatychcholernychplastikowychkrzesłach,
trzymająccięzarękęimodlącsię,byśztegowyszła.
Całemiasteczkowstrzymałooddech,gdydowiedziałosię
