Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wtymmnie,iodtańczymyprzedpublicznościąprawdziwe
szoł.Przyjdziesz?
—Kiedyjesttocałeszoł?
—Wpiątekosiedemnastej,wszkole
naBaranowskiego.Wieszgdzie?
—Wiem.
—Awięc?—Najejtwarzyznówpojawiłsięuroczy
uśmiech.
—Przyjdę—obiecałam.
*
Tydzieńzleciałmibardzoszybko.Czekałmniepracowity
weekend.Postanowiłamzrobićwmieszkaniugruntowne
porządki.Poczynającodmyciaokien,praniazasłon
ifiranek,kończącnafroterowaniupodłogi.Dlategoteż
piątkowepopołudniemiałobyćleniweirelaksujące.
Wdrodzedodomuwdepnęłamdonowootwartejwłoskiej
restauracyjki.Światłonasalibyłoprzyciemnione,
apowietrzeprzesiąkniętezapachemoreganoisuszonych
pomidorów.Podszedłdomniekelner,byskierowaćmnie
dostolika.
—Czekapaninakogoś?—zapytałuprzejmymgłosem.
—Nie,jestemsama—odpowiedziałampewnie,choć
wiedziałam,żesięrumienię.Niewiemdlaczego,ale
zawszeczułamsięnieswojo,kiedyzamawiałamstolikdla
jednejosoby.Wydawałomisię,żewszyscypatrzą
namniezpolitowaniemimyśląsobie,żecośmusibyć
zemnąnietak,skorojemkolacjęsama.
—Achtak.
—Właśnietak.—Uśmiechnęłamsiędoniego.
Uprzejmykelnerusadziłmniewsamymśrodku
