Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zatłoczonejrestauracji,ostentacyjniezwijającdrugie
nakrycie.„Cośznimmusibyćnietak—pomyślałam.
—Widocznienielubisamotnychkobiet.Majakieśzłe
skojarzenia”.
—Cośpodać?—zapytałztymswoimprzyklejonym
dotwarzyuśmiechem.
Zamówiłamsałatkęzkurczakiemibutelkędrogiego
wina.
Właśnienadziewałampomidoranawidelec,kiedy
usłyszałamzasobądamski,nosowygłos:
—PaniSabina?!?
Odwróciłamsię.Ozgrozo,zamoimiplecamisiedziała
sąsiadkazparteruwtowarzystwiemężaitrójki
dzieciaków,którewyrywałysobiesamochodziki.Znałam
tychludzitylkozwidzeniainiemiałamzamiaru
zacieśniaćznimiznajomości.
—Witam—odpowiedziałam.
—Panitutajsama?—zapytałakobieta.Jakonamiała
naimię?Pamiętam,żekiedyśsięprzedstawiała.Ola?
Nie.Zosia?
Nie.Jakieśpospoliteimię…Ach,Kasia.
—Tak,sama.
—Możeprzysiądziesiępanidonas?—zaproponowała.
Spojrzałamnarozbrykanedzieciakiiwjednejchwili
odechciałomisięjeść,pićiczegokolwiek.
—Dziękuję,zjemwsamotności.
—Samejtotaksmutno.—Kobieciezawtórowałmąż.
Japierdzielę.Czyjestemjakimśufoludkiemnatym
padolerodzinnejszczęśliwości?
Wjednąrękęwzięłamtalerzsałatki,wdrugąkieliszek
czerwonegowinaiprzeniosłamnastoliksąsiadów.Wtej
samejchwilizmaterializowałsięprzymnieuśmiechnięty
