Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zwłokileżałypodrugiejstronie,podścianą,twarzą
dopodłogi.Obok,nadotwartątorbą,przykucnąłznanyjuż
Sztukowipatolog,doktorKłeczek.Doktorpodniósłgłowę
ispojrzałnanichprzezramię.
–Uderzonytylkoraz,prostowprotuberantię.
Najprawdopodobniejdziewięć,dwanaściegodzintemu.
Niezginąłtutaj.Zwłokibyłyprzeniesione.Niewidzę
nacieleśladówwalki.Więcejposekcji.–Ztrzaskiem
zamknąłtorbęisiępodniósł.–Raportbędziegotowy
najwcześniejzadwadni–dodałjużwdrzwiach.
Kowalskiobejrzałsięzawychodzącymikiedy
zadoktoremzamknęłysiędrzwi,powiedział:
–Lakonicznyjakzawsze,aleporządnychłop.
Noiniezwykledokładny.Nicmunieumknie.Nierazjego
uwagipooględzinachmiejscazbrodnipomagałynam
wśledztwie.
Sztukmilczał.Obejrzałdokładniezwłokiidopiero
wtedyskinąłnadwóchrosłychmężczyzn,czekających,
żebymócjezabrać.Potemkomisarzomiótłwzrokiem
gabinetdenata.
–Nictuponas–zwróciłsiędoporucznika
Kowalskiego.Spojrzałnastojącegowdrzwiach
posterunkowego,tegosamego,któryczekałnanich
wcześniejprzywejściudobudynku.
–Proszędopilnować,żebycałypersonel,łącznie
zesprzątaczkamiiinnymipracownikamifizycznymi,
zgromadziłsięwsalikonferencyjnej.Bojesttupewnie
jakaśsalakonferencyjna?
–Jest,paniekomisarzu.Robisię!–Chłopakodwrócił
