Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–CokolwiekznalazłaIza,zdechnie,zanimdojedziemy–
powiedziałaFlorkaiopadłabezwładnienasiedzenie.
Wydawałojejsię,żeminęłycałewieki,nimwreszciedotarli
doZrębek.Wyskoczyłazautobusutakpospiesznie,żeprawiewpadła
dorowu.Zarzuciłaplecaknaramięiruszyłapędemwzdłużulicy.
Bastianbiegłkilkametrówprzedniąiodległośćmiędzynimiwciążsię
zwiększała.Suchaziemiatryskałaspodjegoracicjakspodkopyt
wyścigowegokonia.Chojrakmknąłobok,caływzachwycie.
–Czekaj!–zawołałaFlorka.–Wolniej!
Faunobejrzałsięnanią,roześmiałizwolnił.Złapałjązanadgarstek
ipociągnąłzasobą.
–Najpierwchceszszybko,terazwolno,zdecydujsię!
–Niejestemsprinterem–wydyszała.Wbieguwyjęłatelefon
zkieszeniisprawdziławiadomości.–Jużjestgotowa.
Poparuminutach,zziajaniizlanipotem,dotarlidodomucioć
Florki.Teresaczekałanapodjeździeprzysamochodzie.Skrzyżowała
ręcenapiersi.
–Ranyboskie,biegliścietakodCnotnic?
–Prawie–odparłaFlorka.
–Dzieńdobry!–rzuciłwesołozdyszanyBastian.
Teresaobrzuciłagooceniającymspojrzeniem.
–Togdziewaszawieźć?–spytała.
–Dolasu,naparking,tentam,wieszktóry–powiedziałaFlorka,
ładującsięnatylnesiedzenie.
–Tenniedalekopunktuczerpaniawody–doprecyzowałfaun,
zajmującmiejsceobokzChojrakiemnakolanach.
Ciociawsiadłazakierownicę.
–No,tojedziemy.Pasyzapięte?
Samochódwytoczyłsięnadrogę.Mimopodekscytowania,jakie
rozsadzałojąodśrodka,Florka,choćztrudem,zachowywała
względnyspokój.Klimatyzacjaprzyjemniejąochłodziła,odzyskała
więcodrobinęwigoru,choćwciążtrawiłojąpotwornepragnienie.
Minęliozdobionąbalonikamiremizę,przedktórązebrałosięsporo
samochodów,cozwiastowałozbliżającesięwesele.Potemszkołę,
gdziemimowakacjinaplacuzabawbyłotłocznooddzieci.Florka
odprowadziławzrokiembiegnącąprostopadleulicęPodleśną,gdzie
mieściłasięlecznicaweterynaryjna.Niewytrzymałaizastukała
palcamiodrzwi.Bastianzaśmiałsięprzeznos.
Gdyznaleźlisięnamiejscu,podziękowaliTeresie,atazostawiłaich
iodjechała.Ruszylileśnąścieżką.Florkarozglądałasięczujnie.
