Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wyciągnąłszyjęidziabnąłkilkarazygotowanegopora.–Siedzi
tusobieinikomunieprzeszkadza…
–Chcesz,żebydompuściłzdymem?–warknąłpanBolek.–
Smokabędzietrzymał!Nie,nie,nie,tomastądzniknąć!Mówiłem,
żecośjestznimnietak,żenormalnykogutsiętakniezachowuje,
tonie,jakzwykleniktmnieniesłucha.
Stworzeniezagdakałopytająco.Chłopakniepewniewyciągnąłrękę
ipogłaskałjepogłowie.
–Niejestłatwoprzepędzićaitwarasa–powiedziałaIzabela.–
Wnajgorszymprzypadkumożenawetzginąć.
–Nie!–krzyknąłznówEdwin.
–Ibardzodobrze!–rzekłstanowczojegoojciec.–Taktosię
dawniejrobiło,niejakieśtamochrony,gatunki,fundacje…Srał
topies,jakmismokmożechałupęspalić!
–Toakcja,któramusibyćdobrzezaplanowana–podkreśliła
ponownieIza.PopatrzyłanaEdwina.–Możesięudaćzrobićtobez
rozlewukrwi,alezgóryostrzegam,żeprzesiedleniemożesięokazać
niemożliwe.
Chłopakspuściłwzrok.Lekarkaodłożyławidły,wciążzapatrzona
czujnienarozkokoszonegowygodnielatawca.Pochwiliwróciła
doświni,bydokończyćbadanie.
PrzezcałyczasFlorkaspoglądałanasiedzącegowkąciedrakonida,
próbującdostrzecwnimcośsmoczego.Ztejodległościiprzytym
oświetleniujednakwniczymnieróżniłsięodnajzwyklejszego
wświeciekoguta–nieliczącimponującychrozmiarów.
Wspomniałaślady,któreodkryliparędnitemuwlesie.Czyżby
stworzenie,którejezostawiło,znalazłoschronieniewchlewie
Bolków?
Popowrociedolecznicynatychmiastpodzieliłasięswoimi
podejrzeniamizIząiBastianem.Lekarkaprzytaknęła.
–Tak,teżsądzę,żetomożliwe.Cóż,przynajmniejwiemy,żejest
zdrowy.Miejmytylkonadzieję,żepanBolesławniespróbuje
gowypędzićswoimimetodami.
–No,boaitwarasyniesąspecjalniegroźne,nie?–spytałBastian.
–Tosmok,więcnienależytegobagatelizować.Niejestniemożliwe
żyćzaitwarasemwzgodzie…Alewtymprzypadkumyślę,żebędzie
lepiejidlaniego,idlagospodarzy,jeślisięgoprzesiedli.
Izabelawzięłapodróżnąapteczkęiudałasięnazaplecze.Bastian
gwizdnąłioparłsięoparapet.
–Grubo–stwierdził.–Jabymtamsięspróbowałzakumplować
