Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Nacisnąłklamkęilekkopchnąłdrzwi.
–Dzieńdobry!–Nieporadniezawisłwproguzjednąnogąciągle
nazewnątrz.Czuł,żewyglądagłupio,choćniemiałktonaniego
patrzeć.
–Proszęwejść,śmiało.Przepraszam,żeniepodchodzę,
aleutknęłam.–Damskigłoslekkozachichotał.
Pawełczułsięcorazbardziejzaintrygowany.Cotusiędziało?
Poponownymzaproszeniujużtrochępewniejruszyłwgłąb
mieszkania,ażebyłomałe,jużpokilkukrokachdotarłdowiększego
pokoju.Spojrzałizamarł.Podścianą,zadosuniętądoniejsofą,stała
kobieta.Iszerokosiędoniegouśmiechała.Alecotobyłazakobieta!
Drobnaszatynkazburządrobnychlokównadczołem,ubrana
wsportowystanik,któryledwiemieściłnajpiękniejszepełnepiersi,
jakiewżyciuwidział.Dosłownieodebrałomumowę.Chciałsięoniej
dowiedziećwszystkiegonatychmiast.
–Cześć!JestemBasia,właśniesięwprowadzam,alejakwidać,
niebardzomichybawychodzi–powiedziałajakbywodpowiedzi
najegomyśliiznowusięzaśmiała,wywołującuśmiechrównież
uniego.
–Nielepiejzatrudnićfachowcówodwnoszenia?Odranaczuję,
jakbysufitmiałmispaśćnagłowę.–Niemógłsiępowstrzymać
oddrobnejzłośliwości,zaktórązresztąsamsiebiezarazwmyślach
opieprzył.Miałprzedsobąpółnagąboginięiwygłaszałtakie
farmazony?Chciałpacnąćsięwczoło.
–Oj,przepraszam.Torzeczywiściemusibyćuciążliwe.–Ztym
swoimpromiennymuśmiechemBasiawcaleniewyglądała,jakbybyło
jejprzykro.
–Alewiesz,drogisąsiedzie,niebardzomniestaćaktualnie
naarmiępomagaczy,więcradzęsobie,jakmogę.Jeślitylkopomożesz
miprzesunąćtęciężkąsofę,będęmogłastądwyleźćiskończyć
szuranie.Niebędęcijużwtedyprzeszkadzać.
–Ocholera,nojasne!–Teraznaprawdępacnąłsięwczoło.
Przecieżpowiniensamwpaśćnato,żepotrzebnajejpomoc.
Wspólnieprzesunęlisofę–najpierwtak,żebyBasiamogłazzaniej
wyjść,apotemjużnadocelowemiejsce.
