Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–AczySAniejestczasemzakazane?–spytałaHilde.
–Jeślikonieczniechcąnosićmundur,niechzaciągnąsiędowojska
–mruknąłPapa.–Zarazwezwępolicję!
–Papo,przecieżnierobiąniczegozłego.–Maria,śmiejącsię,
ujęłagozarękę.
–Niczłego?–Papapoczerwieniałnatwarzy.–Leniwenicponie,
którymniechcesięposzukaćnormalnejpracy!Prywatnaarmia
domorosłegomalarzaidekoratora!Toprzeznichtewszystkie
zamieszkinaulicach!
–Gdypatrzęnatychludzi,wszyscywyglądająnatakich
szczęśliwych.–Mamazwestchnieniemrozejrzałasięwokół.
–Ażtrudnomiuwierzyć,żemilionybezrobotnychgłodująwtym
kraju.
–AwidzieliścietękolejkęprzedUrzędemPracy?–Hildeskinęła
głową.–Dookołabudynkuizpowrotem.Podobnoludzieczekajątam
pokilkadni,licząc,żecośimzaoferują.
–Cosięjeszczebędziedziałoznaszymkochanymkrajem?
–spytałaMamaześmiertelnąpowagą,aPapadodałcośoKajzerze
Wilhelmieiotym,żewszystkowyglądałobyzupełnieinaczej,gdyby
KajzerwciążpanowałiżeRepublikaWeimarskazrujnowała
towszystko,cobyłodobrewNiemczech.Jakzwykle.Kolejnyraz
postanowilizmarnowaćmojecudowniedoskonałeurodzinyizamienić
jewcośnudnegoipoważnego.Pewniejeszczedługomusielibyśmy
słuchaćwykładuPapy,gdybynieMaria.
–AmożezaczekamynaHansiegowśrodku?–zaproponowała.
–Jeszczepomyślą,żezrezygnowaliśmyioddadząnaszzarezerwowany
stolikkomuśinnemu.
Papawymruczałcośjeszcze,cobrzmiało,jakbyzgadzałsięzjej
argumentami.Hurra!GęsiegopodążyliśmyzaPapąprzezobrotowe
sklepowedrzwi.Hubertprzeszedłprzeznienawetdwarazy,
