Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ipodchodzącbliżej.
–Tak.Zrobiłamsobiechwilęprzerwy,żebynogi
miodpoczęły.Tebutysąkoszmarnieniewygodne
–odparła,wzruszającramionami.Uśmiechnęłasię
domnielekko,ajaodpowiedziałemtymsamym.
Muzykanazapleczunadalbyładoskonalesłyszalna,
lecznietakintensywna,byutrudniałanormalną
rozmowę.Poruszyłemsięniezręcznie,apochwili
usiadłemnastolikunaprzeciwkoBlankiipopatrzyłem
nanią,przekrzywiającgłowę.
–Jakwrażeniapopierwszychgodzinachwpracy?
–zagadnąłem.Teżmogłemsobiezrobićprzerwę.
Naprzykładwtejchwili.Ispędzićjąnapogaduszkach
znowąkelnerką.Bodlaczegonie?
–Jestcałkiemwporządku,tylkochybamuszę
popracowaćnadkondycją.Noirozchodzićtebuty
–odpowiedziała,rzucającnaczarneszpilkitakie
spojrzenie,jakbytechciałyodgryźćjejnogi.
–Kliencizachowywalisiędobrze?
–Tak.Dziewczynyświętującewieczórpanieńskitaksię
nawaliły,żeproponowały,bymdonichdołączyła
–odpowiedziałazlekkimśmiechem.
Ładniesięśmiała…Miałatakieproste,białezęby,
agdykącikiustjejsięunosiły,tojakośtakcałatwarz
nabierałablasku.Ślicznotka.Niedziwne,żeŁukasz
iKonradrzucalijejtegorącespojrzenia,bojasamteż
bympatrzyłnaniąwtensposób–gdybympozwoliłsobie
nato,żebybyćtakimjakoni.
–Chybaporawracać…–stwierdziłazciężkim
westchnieniemizdmuchnęłaloczekopadającynaoko.
–Tak.Byledoczwartej–odparłemiwstałemzestolika.
WyciągnąłemdoBlankidłoń,którąujęłaniepewnie
izniekrytąniezręcznością,podniosłasięzfotela,
poczymzgrymasemwsunęłanaobolałestopyszpilki.
