Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żeprzybramcestoiJanka.Zamekwdrzwiach
zagrzechotał,kobietawięcprzekręciłagałkęipchnęła
furtkę.Niemalautomatyczniewdrzwiachdomupojawiła
sięmama.Uśmiechałasięcałąsobąnawidok
jedynaczki.–Akuratupiekłambabkę.Czułam,
żeprzyjdziesz.
–Cześć.–Pocałowałamatkęwpoliczek.Taodrazu
zagarnęłająrękąipoprowadziławgłąbmieszkania.
Jankęuderzyłzapachświeżegociasta.Musiałozostać
niedawnowyciągniętezpiekarnika.Aromatprzyjemnie
łechtałnos,dającwyraźnysygnałżołądkowi,żechętnie
pochłonąłbytrochęsłodkościidopełniłjekawą
zcytryną.
–Cieszęsię,żeprzyszłaś.
–Gdzietata?
–Jestusiebiewgabinecie.Jakzwykleczyta.
–Pójdęsięprzywitać.Adziadekteżusiebie?
–Dziadekotejporześpi,alepewniezarazsięobudzi–
stwierdziła.Potempochyliłasięnadkuchenką
izamieszaławgarnku.–Opowiadaj,couciebie.
–Nicnowego.Przecieżbyłamuwastrzydnitemu.
–AjakzŁukaszem?Bocoświdzę,żepomiędzywami
niebardzo.
–Teżtakmyślę–westchnęłaJanka.–Tojednakniejest
tenjedynyiwymarzony.
Mamausiadłanaprzeciwkoniej.Równieżwestchnęła,
choćtrochęinaczejniżcórka.Odlatczekałanato,
żeJankasięustatkuje,wyjdziezamążibędziemiała
dzieci.Takbardzoprzecieżpragnęłakrzykuwnuków
biegającychpodomu,aleniestetynatosięniezanosiło.
Jankamiałaswojelata.Tojużostatnidzwoneknadzieci.
Całeżyciedziewczynazachowywałasięjakchłopak–
biegałazapiłką,łaziłapopłotachlubprzesiadywała
wdrukarni.Ojciecoczywiściepatrzyłnaniązdumą,
bozastępowałamusyna,któregozawszetakbardzo
