Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Zwłokinależądomłodej,dwudziestokilkuletniejkobiety
—zacząłmedyk,kiedyzauważył,żejegopoczuciehumorunie
przypadłoimdogustu.—Złamanykręgosłupiprzerwanyrdzeńna
odcinkuszyjnym,liczneobrażeniapowstałenaskutekupadku
ztrzydziestumetrów.Wpełnirozwiniętestężeniepośmiertne,co
oznacza,żeśmierćnastąpiłaprzynajmniejdziesięćgodzintemu,gdyż
mówisię,że…
—Plamyopadowe?—przerwałamuPia.
—Jeszczeustępującepodnaciskiem.—Krasnalbyłwyraźnie
niezadowolony.—Jestmartwaniedłużejniżdwadzieściacztery
godziny.Wmojejoceniezgonnastąpiłwczorajwieczorem,między
dwudziestąadwudziestątrzecią.
—Czycokolwiekwskazujenaudziałosóbtrzecich?—wtrąciłsię
Bodenstein.
—Nie.—Krasnalpokręciłgłową.—Wyglądanasamobójstwo.
Itoniepierwszetutaj.Ludzieciągleskacząztejwieży.
Schöninguśmiechnąłsięzzadowoleniemipokiwałgłową.
Oliverprzyjrzałsiędenatce.Spróbowałsobiewyobrazić,jak
wyglądałazażycia.Miałaskóręjasnąidelikatnąjakporcelana,
wyraźniezaznaczonekościpoliczkoweiniewielkinos.Nawet
gwałtownaibrutalnaśmierćniemogłazniszczyćidealnejsymetriijej
twarzy.Nachyliłsięnadzwłokami.Dostrzegłkolczykwpępku,
aniecowyżejtatuażprzedstawiającydelfina.Piaprzykucnęłaprzy
stopachmartwejkobietyiprzyjrzałasiębutowinajejlewejnodze.
—ManoloBlahnik—stwierdziła.—Miałabardzodobrygust.
Potemwstałaizaczęłaprzeszukiwaćtrawędookoła.
—Czegopaniszuka?—zapytałBodenstein.
—Brakujedrugiegobuta.
—Możemybraćsiędoroboty?—zapytałjedenzpracowników
firmypogrzebowej,którąwezwałnamiejscestarszysierżantSchöning.
—Nie—odparłBodensteinizamyślonyprzyjrzałsięciału.—Co
