Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
gardło,kiedyzauważyłaświatłapomocydrogowej.
Odblokowałdrzwi,aonawyskoczyłajakzprocy
iruszyłabiegiem,byznaleźćsięjaknajdalejodniego.
Równieżwysiadł,przeklinającsięwduchu
zadoprowadzeniejejdotakiegostanu.Zachowałsię
niewłaściwie,choćniezrobiłaniczłego,poprostu
okazałastrach.Cosięznimdzieje?Nietakiemiał
obyczaje,alewjejobecnościprzestawałpanowaćnad
sobą.
–Dziękuję,żezemnązaczekałeś–powiedziałacicho,
niepatrzącmuwoczy.–Zanimholownikodstawimoje
autodowarsztatu,podrzucimniedodomu.Dobranoc
–rzuciła,wspinającsiędoszoferki.
Wolfczekał,ażjejsamochódzostaniezabezpieczony
ipomocdrogowaodjedzie.Saranawetsięnie
odwróciła.
Gabrielwróciłnakilkadnidodomu,więcSara
pojechaładoComancheWells,żebydlaniegogotować.
–Cosięstało,kochanie?–spytałrankiemprzykawie,
widzącjejpodłynastrój.
–Złapałamgumę,wracajączHouston
poprzedstawieniuwoperze.
–Samatampojechałaśotakpóźnejporze?Dlaczego
niezmówiłaślimuzynyzkierowcą?
–Chcęsiętrochęusamodzielnić–wyznała,
przygryzającwargę.–Aprzynajmniejchciałam.
–Długoczekałaśnapomocdrogową?
–PanPattersonzauważyłmnienapoboczuisię
zatrzymał,żebydotrzymaćmitowarzystwa.
–PanPatterson?–powtórzyłzaskoczonyGabriel.
