Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
13LISTOPADA,OSTOJA
(Kiara)
–Cholerajasna,Kiara.Tylerazycitłumaczyłem.Nic
niezrobimybeztwojegostuprocentowegozaangażowania
–powiedziałAidenwtrakcieporannegotreningu
wpodziemiachOstoi.
AidentonajlepszyprzyjacielNathaniela,mojego
chłopakaalbomężczyzny,samaniewiem,jak
gonazwać.Mniejszaztym.Mieszkawcudownym
imagicznymmiejscuniedalekojezioraPeytoLake
wprowincjiAlbertawKanadzie.Jestsurowym
inieznoszącymsprzeciwunauczycielem,któryuczymnie,
jakdziękisilewłasnychmięśni,sprytowiidobrejtechnice
pokonaćnapastnika.Ostojazaśtomalowniczybudynek
podobnydoBallindallochCastle1wSzkocji,ztymjednak
wyjątkiem,żewidzigotylkoktośtakijakja,Nate,Aiden
czyteżżądnamorduLidia,mamaNathaniela.Ktoś
mającywsobiechoćodrobinęmocynieztegoświata.
Dlaresztytomiejscenieistnieje.Niewidzągoaninie
mogąwejśćdośrodka.
–Myślisz,żedlamnietoteżjestprzyjemneuczucie,
gdykażdegodniaobrywamodciebierazporaz?Jestem
caławsiniakach,żejużopalącymbólumięśninie
wspomnę–uniosłamurażonagłos,wstajączpodłogi
iwytrzepująctyłekpochybamilionowymlądowaniu
nanim.Potzalewałmioczy,akosmykiwłosów
przyklejałysiędomokrychpleców.Niewiem,cobyłoby
gorsze:byćprzejechanąprzezwaleculicznyczykolejne
katorżniczeprzygotowaniadowalkizbogamipodokiem
tegotyrana.
–Najwyraźniejsprawiacitoradość,skoronicztymnie
robisz–odgryzłsię,wycierająctwarzwsuchyręcznik,
któryleżałnakrześleoboksprzętudoćwiczeń.
