Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dorodzinnegodomu?Rozumiała,żeto,cousłyszał,było
okropnymwstrząsem–wkońcudowiedziałsię,
żezaśmierciąElizy,jegopierwszejmiłości,stojąjego
agentiojciec.SprawaMarkateżniebyłałatwa
doprzełknięcia,zwłaszczadalszahistoria,której
zakończeniarównieżnieprzewidziała.Patrząc
natowszystkozboku,czułasię,jakbybyłaczęścią
jakiejśtelenoweli.Niewspominającjużoogromnych
wyrzutachsumienia,którejątrawiły.
Rozmyślaniaprzerwałtelefon.Alicespojrzałanaekran
izdziwiłasię,widzącpołączenieprzychodzące
odsamegoJeremiego.Pojejskórzeprzebiegłzimny
dreszcz,cobyłocałkiemzrozumiałąreakcją.Wkońcu
wiedziałajuż,doczegoagentjestzdolny;wdodatku
wykopałjązpracy.Telefonodniegobyłostatnim,czego
sięspodziewała.Wkońcujednakodebrałaniepewnie.
–Tak?
–Cześć–powiedziałoschłymtonem.–Wysłałem
taksówkępodtwojemieszkanie,Spencerpragniesię
ztobązobaczyć.
Ucieszyłasięnatęwiadomość.
–Jakonsięczuje?–Entuzjazmwjejgłosiebył
wyczuwalny.
–Czekagodługarekonwalescencja,alewybudzeniesię
ześpiączkitodobryznak.Wkażdymrazie,gdy
tuprzyjedziesz,todowieszsięwięcej.Itakjużzadużo
informacjiprzedostałosiędoprasy.
–Jasne,dziękuję.
–PodziękujSpencowi.Gdybytoodemniezależało,nie
widziałabyśsięznim.
Usłyszaładźwiękzakończonegopołączenia.Spojrzała
nazegarek,Taylorzaplanowałnatendzieńsesję
napopołudnie,takżemiałaconajmniejtrzygodziny
