Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Alice?Myślałem,żeztymzwolnieniemtokiepskikawał.
–Ściągnąłbrwi.
–Cóż...–Smithwzruszyłramionami.
Spencerzdębiał.Kompletnienierozumiał,cosiętutaj
działo.SpojrzałnaAlice,którabawiłasiędłońmi,
próbującukryćto,jakbardzoniekomfortowosięczuła.
–Niemaszprawajejwinićzamojedecyzje!–Uniósł
głos.–Niemiałaztymnicwspólnego.
Jeremispojrzałwymownienadziewczynę,alemilczał.
Niemógłprzecieżoznajmićswojemuklientowi,żeAlice
totaknaprawdędziewczynadotowarzystwa,która
zostaławynajętapoto,byTremblaywszedłnadobrą
drogę.Niemógłmurównieżpowiedzieć,żejej
podobieństwodoElizy,jegobyłejdziewczyny,niejest
przypadkowe,aAlicezawiodła,jeślichodzi
odotrzymanieumowy.Mężczyznazrobiłgłębokiwdech.
–Znajdziemykogośbardziejodpowiedniego.Zostawię
wasnachwilę.–Tonjegogłosubyłoschły.
Alicemogłabyprzysiąc,żegdytylkoodwróciłsię
donichplecami,napewnozrobiłkwaśnąminę.
–Cotusię,kurwa,dzieje?!–WoczachSpencera
możnabyłodostrzeczłość,byłojąteżsłychaćwjego
głosie.
–Możetakbędzielepiej...–odparła,chociażwiedziała,
żeniemówimuprawdy.
–CozMarkiem?Gdziejestmójtelefon?Czemunikt
minicniemówi?!
–Spencer...Marknieżyje–powiedziaławkońcu
cicho.
