Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
‒wtrąciłSariel,aobojezbólempróbowaliodniego
uciec.‒Niebójciesię.Niezrobięwamkrzywdy.Jak
tosięstało,żesiętuznaleźliście?Jesteśjejwięźniem?
‒zapytałspokojniedemon.
‒Tonieto.Uciekliśmyrazemzwczorajszejbitwy
‒odparłZyhyr.
‒Dostałamwtyłgłowy,aletak,żemiałamciemność
przedoczami.PóźniejwtymzgiełkuZyhyrwpadł
namnie,gdyczołgałsiępopobojowisku.Itak
prowadziłślepykulawego,ażzatrzymaliśmysięwlesie
‒tłumaczyłapłomiennowłosaGrastia.
‒Więcztego,corozumiem,totylkoDastriawie
owaszejobecności?‒wywnioskowałSariel.
‒Musiałamkomuśpowierzyćtętajemnicę,asamego
gotuniezostawię.Nieprzeżyjetubezwsparcia,
azadezercjęgopowieszą‒tłumaczyłodziewczę.
‒Acojeślicipowiem,żeonimyślą,żejestwniewoli?
‒odparłdemon.
‒Askądtawiadomość?Byłeśunich?‒spytałZyhyr.
‒Zgadzasię.Twojajednostkazostałarozbitanaich
własneżyczenie‒oznajmiłSariel,aZyhyrzałamał
ręce.
‒Bogowie…Czemutozrobiłeś?‒pytałzrozpaczony.
‒Naszpikowaniestrzałami,zagrzebaniepodstertą
zwłokikradzieżbroni.Tylkogarstkaprzeżyłastarcie
zemną‒wyznałdemon.
‒Aczytosamospotkałonas?‒zapytałaGrastia.
‒Nie.Wtejchwiliprowadząewakuacjęplacówki,
apatroleszukająśladówmejobecności.Włos
imzgłowyniespadnie‒zapewniałSariel.
‒Wtakimrazieczemutrudziłeśsięposzukiwaniami
mnie?Nasumieniumamtylkokilkakomarów
ipomniejszychpająków‒nierozumiałZyhyr.
