Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zieloneoczyinamiejscuwielkiegodryblasazobaczyłamdzieciaka
zdawnychlat.Westchnęłam.
–Przyjdęnadziesięćminut,nienapiętnaście,okej?
Makssięwyszczerzył.
Jaitendurnymałpiszonzostaliśmywezwanidodyrektora,bojakaś
mendazpierwszejklasynagrałacałezajście.Muszęprzynajbliższej
okazjiodjąćjejparępunktówzjakiegośważnegosprawdzianu.Choć
zostaliśmywezwani„nadywanik”,totaknaprawdęsiedzieliśmy
wogromnychfotelachprzyrównieogromnymbiurku.
Maksśmiałsiępodnosem,ajapociłamsięjakmyszpodczas
porodu.Jeślidyrektorpostanowinaszawiesićnajakiśczasiznajdzie
siętowmoichpapierach,mojeszansenadostaniesięnawymarzoną
uczelniędrastyczniezmaleją,awtedycałamojapracapójdzie
namarne.Jakisensmiałobywówczasmojeżycie?Niemogłamsobie
natopozwolić.MusiałamstudiowaćwCornellalbowArlington,
wostatecznościwRochester.
Przełknęłamślinę,próbującpowstrzymaćłzy.Trzęsącesięręce
schowałamdokieszeni.Dopokojuwkroczyłdyrektor.Byłstarszy,
łysyidośćtęgi,ubranyjakprawiezawszewzapinanynaguzikisweter
ispodniewkratę.Usiadłprzybiurkuizałożyłręcenabrzuchu.
–Oj,dzieciaki–zaczął.–Icojamamzwamiterazzrobić?
–Bardzoprzepraszamy–zaczęłamwymyślonąnaprędce
przemowę.–Poniosłonasi…
–Raczejpowinniścieprzeprosićsiebienawzajem–przerwał
midośćłagodnie.–Cosięzwamidzieje?
KiwnęłamgłowąispojrzałamnaMaksa.Stresobjawiasięnawiele
sposobów.Jednymudajesięgozatrzymaćwśrodku,drudzy…cóż,
drudzyniepotrafiąnadnimzapanować.JaknaprzykładtakiMaks,
który–jakzwyklewtakichsytuacjach–zacząłnerwowochichotać,
zanicmającproblemy,któremożemiećjegonajlepszaprzyjaciółka.
–Prze…prze…–chichotał–przepppfraszamcię,Marissa–
