Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tworzęich.
–Alepoprawiapanimojebłędy.Inietylkomoje,ale
iinnychliteratów!–WzrokDerdowskiegopadł
naFelicję.–Uczsię,panienko,żebymiećtakąwiedzę
jakciotka.
–Aiwiększą–wtrąciłasięMatylda.
–MamzamiarkupićmaszynędopisaniaRemington.
Możewtymbędzieszmogłasięwyuczyć,panienko.
Cootymsądzisz?
–Znajwiększąprzyjemnością.–Felicjadygnęła
grzecznie,zafascynowanaswoimidolem.
Jakiemieliszczęście,żegotakszybkospotkali
poprzyjeździedoWinonyiżeichobdarzyłprzyjaźnią.
Opowieściredaktorabyłynieztejziemi.Niemogła
uwierzyć,żeczłowiek,któryurodziłsiętakjakona
nakaszubskiejwsi,zdążyłjużtyleprzeżyć.Słuchała
zwypiekaminapoliczkach,gdysnułwspomnienia
oswychwyprawachdoWłochiParyża,opracach,które
musiałwykonywać,żebyzarobićnachleb–jako
woźnica,mechanikczytłumaczwbiurzewystawy
światowej.Odkiedypojawiłsięwichżyciu,marzenia
Felicjiprzybrałykonkretnywymiar.Pragnęłakiedyś
napisaćdogazetyDerdowskiegojakodziennikarka.
Czasemtakbardzopogrążałasięwrozmyślaniach,
żetraciłakontaktzrzeczywistością.Takjakteraz,
zamyślona,straciłafragmentrozmowygościazciotką.
–Niewysyłałamlistówdotejpory–usłyszała.
Aha,jużwiedziała,ocochodzi.Matyldaradziłasię
panaHieronimawtejsamejkwestiicojej.
–PaniMatyldo,nicwtymzłego.Niemaltrzydzieści
lattemuprzyjechalinatęziemiępierwsiosadnicy.
Izachwyciłaichswoimbogactwem,lasamiiwodą.
Aprzedewszystkimwolnością.Niktimniezabraniał
kupowaćziemiibudowaćdomówjakunas.Inapisali
listydokrewniaków,opisującswójdobrobyt.Aci
...
–Acituprzywędrowali.–Matyldasięzaśmiała
iklasnęławdłonie.
–Zcałymirodzinami.Idlategojesttunasażtak
wielu.ItoztegosamegoniewielkiegozakątkaPolski.
