Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
PodwóchtygodniachkwarantannynaGrosseIsle
wQuebecuwyglądałajakżywytrup.Felicjarozpoznała
tylkojejniebieskieoczybłyszczącenaogolonej
doskórygłowie.Siostranieuroniławtedyanijednej
łzy.Podobniejakonasama,JózuliciotkaMatylda.
Wszyscybyliwzbytdużymszoku.
WujAugust,gdyzobaczyłHelenkę,totylkoczapkę
zdjąłzgłowy,jakbynieboszczkęujrzał.Potemniebyło
nawetmowy,żebyjechaćdalejwświat,doRenfrew.
WujzałatwiłpowózizabrałHelenędohotelu,wktórym
dochodziładosiebieprzezkolejnedwatygodnie.
Leżaławpuchowejpościelijakksiężniczka,karmiona
miodemiświeżymijajkami,podczasgdycałareszta
rodzinygnieździłasięwpokojachnoclegowych.Niktjej
tegowówczasnieżałował,wszyscyodchodzili
odzmysłów,kiedyjązabralinakwarantannę.Apotem
jeszczebardziej,gdysiędowiedzieli,żeGrosseIslezwą
wyspąśmierci.Nawetpodwóchtygodniach,kiedy
Helena–wprawdzienawłasnychnogach,leczmocno
sięsłaniając–wyłoniłasięzhoteluElms,jasnebyło,
żejeszczeprzezdługiczasbędziewymagaćspecjalnego
traktowania.
Itakjejtoweszłowkrew,westchnęłaFelicja.
Oczywiścienadalcałymsercemkochałastarsząsiostrę,
którejurodęudałosięodzyskać–byłajeszcze
piękniejszaniżprzedwyjazdem–aleniejejserdeczne
usposobienie.
–Heluś,wytrzymajjeszczechwilę.Całydzieńsiętak
narobiłamprzypraniu.Potrzebujętrochępowietrza
–poprosiła.–Jużpołowakwietnia.Przeztylemiesięcy
niewyściubiałyśmynosazchałupy.
–Wujnamobiecał,żetutajbędzieinaczej.
Pojechaliśmyprzecieżnapołudnie.Podobno
znajdujemysięnawysokościMadrytu.ZimawWinonie
niebędziewięctaksurowajaktapoprzednia
wRenfrew.Przestańsięmartwić.Przecieżmamy
wiosnę.–Helenieprzypomniałosięnagle,żetoonajest
starsząsiostrą.Skończyłaoczyszczaćbutyizeszła
nawydeptanąścieżkęprowadzącąwstronęrzeki.
